Açık Çay Şiiri - Betül Mete

Gitmeyi eylem sanmıştım..
Ama insan dururken de gidebiliyormuş..
Aklı gidiyor mesela kalbi gidiyor...
Ben gitmeyi kalkmak sanmıştım.
Uzaklara doğru yol olmak adına..
Oysa yanyana olunca da gidiliyormuş.
İnsanın aklı gidiyor muş kalbi gidiyormuş..
Ruhuna dolan o gitmek rüzgarı seni orda bırakmıyormuş.
Aklına giren o ok yaydan çıkarıyormuş meğer..
Ben gitmeyi eylem sanmıştım.
Oysa insan varken bile yok olabiliyormuş.
Şimdi sen bende yoksun.
Yolun açık olsun..
Hatta bir çay koy ikimize benimki koyu seninki açık olsun...
Betül METE.