ACI ŞİİRLERİ

Gelip geçen şu ömrüme,
Bakıyorum acı acı
Gece gündüz kaderime,
Okuyorum acı acı...

Baharım kavuştu kışa
Döndüm yaralı bir kuşa
..

- - A C I - -

Acı bir kere hissedilir ve ondan sonra etki etmez.Hatta bazen ters tepip acıdan haz alıp mutlu olduğunu düşünür insan ki ben artık acı mutluluğun karekökündeyim.Beni toplasanız, çıkarsanız,bölseniz,çarpsanız hep acıya eşitim.Acı olgunlaştırırmış.Mevlana’nın dediği gibi:”Hamdım,Yandım ve Piştim” Bende Diyorum ki:”Hamdım,Yandım,Piştim ve Kül oldum.”Savurun külümü mem-u zin diyarına,savurun Ferhat ile şirin dağlarına ve her zerre toprağı acı ve hüzne mesken olmuş Mezopotamya topraklarına..
..

Cehalet öyle kötü bir şey ki sormayınız,
Hiç bir acı cehaletten fazla acı vermez.
Sakın ola sakın sizler cahil kalmayınız,
Hiç bir acı cehaletten fazla acı vermez.

Bir insanın bir işi olsa da bitiremez,
Elin önüne düşüp bir yere götüremez.
..

Mandacıya verdik kozu
Dirilttik yobazı yozu
Ağıldayız koyun kuzu
Meliyoruz acı acı

Meşe odunu sanıldık
Kışın sobaya konulduk
..

Konuşamadan ayrılmak, ne acı ne acı,
Yıllar olmuş geçmiyor kâlbimdeki sancı,
Bilemedim sözler mi gözler mi yalancı,
Konuşamadan ayrılmak, ne acı ne acı.

Yalancı dünyaya meyletmem yalan,
Bahar aylarında bağ bahçem talan,
..

Uzağında kalmak yeterli olsada
Gözlerine bakıp sarılamamak acı
Hasretinle yaşamak kederli olsada
Sözlerine aldanıp koşamamak acı

Bile bile aşka kelepçe vursamda
Asi kalbime söz geçirememek acı
..

Bugün benim yüreğime
Acı acı yel vuruyor
Püf noktam öz öbeğime
Acı acı el vuruyor

Sevenler terketti beni
Sevmiyorlar daha beni
..

(Deneme )

Bırakıp gitmek çözüm olsaydı gidenlerin hepsi ihya olurdu.Oysa ne gidenler kaybolup gitti bu coğrafyada,ne kalanların gönlündeki fırtınalar dindi.Özlemler,hasretler ve acı dolu günler bir birini kovaladı .Gözyaşları akıp gitti öylece.Gitmek kimsenin işine yaramadı.
Düşünüyorum da ,gitmene sebep olacak ne yaptım diye.İnanki aklıma bir sebep gelmedi.Hani hep derdin ya “ sen de akıl olsaydı..” diye.Doğru söylüyorsun,bende akıl olsaydı ben bu durumlara düşecek adam olur muydum ? Hiç bu kadar avaz avaz haykırır mıydım ? Kendime yaptım ne yaptıysam.Sevdim,hem de çok sevdim.Sensiz geçen saniyelere tahammülüm yokken,şimdi büsbütün yoksun.Burnumun direği sızlıyor,içim kan ağlıyor.Kendi gölgem bile bana ar geliyor.Ne yaşadığım günler umurumda,ne geçen günler heybemde bir yer işgal ediyor.Bir avuç pişmanlığım olsun isterdim.Sevdiğime,bu kadar bağlandığıma,bu kadar yandığıma pişman olmayı ne kadar çok isterdim.Ama yok,yok işte.Seni seviyorum ve ömrümün sonuna kadar da sevmeye devam edeceğim.Gönlümde sana ayırdığım yerini hiç kimseye vermeyeceğim.Sen benim başımın tacı,yüreğimin tek sahibisin.Bırakıp gitmekle sadece hayatımda olmayacaksın.Ama büsbütün benimsin zaten.Sana dokunamasam da,kokunu alamasam da,başını göğsüme yaslayıp uyumasan da benimsin.Her anım,her saniyem seninle dolu.Belki karşıma çıkmasaydın sevmenin bu kadar güzel olduğunu bilmeyecektim.Romanlarda okurdum sevenin acı çektiğini,sevilenin acı verdiğini.Her acıya rağmen sevmekten vazgeçmeyenlerin budala olduğunu düşünürdüm.Romandır işte deyip,sonunu merak ederdim.Daha yarıya gelmeden sevilenin bir hiç uğruna sevenini yok saydığını okudukça,içimden nefret beslerdim ve isterdim ki romanın sonunda sevilen sevene gelsin,bütün pişmanlığıyla kapıya dayansın.Ama hiç böyle bitmedi okuduğum romanlar.Seven her zaman acı içinde kaldı ve sevilen hayatını bir başkasıyla yaşadı.
Sonumuz böyle olur mu bilmiyorum,ancak eğer böyle olursa da sana kırılmam.Sen mutlu olursan bana yetiyor zaten.Hem gayem seni mutlu etmek değil miydi ? Mutluluğu beraber yaşamak elbette tek arzumdur ama,eğer benimle mutlu olamayacaksan ben buna alınmam.Ben,seninle hiç karşılaşma ihtimalimin olmamasına rağmen sevdim.Yıllardır geleceğin günü bekliyorum,hiç gelmeyeceğini bile bile.Galiba hayatımın en acı tarafı da bu.Beni sevdiğini biliyorum,ya da ben öyle zannediyorum.Yoksa ne diye bunca senedir benimle zaman kaybı yaşayasın ki ? Gecelerin büyük bir kısmını bana ayırdın,benimle yazıştın.Gün oldu beraber güldük,gün oldu beraber ağladık.Gün oldu,her ikimiz de ağlamamıza rağmen bunu bir birimizden sakladık.Yani her ikimiz de gayet güzel yalan söylüyorduk.Bir birimize inanmamamıza rağmen ,bunu hep yaptık.Şimdi ne alemdesin,nasılsın bilmiyorum.Keşke bir haberin gelse de, nasıl olduğunu bilsem dünyalar benim olurdu. Benim seni merak ettiğimi biliyorsun,uykuyu gözlerime haram kıldığımı da..Buna rağmen bana yokluğunun acısını yaşatıyorsun ya, aklım almıyor.Keşke çıkıp sevmediğini söylesen belki bu kadar acı duymazdım.Kim bilir ,belki de gerçekten de sevmiyorsundur.Aklım gidip geliyor.Gel gitler arasında nefes almak zordur be gülüm.Hangi kitapta yazar, seveni böyle acı içinde bırakmak ? Yarım bırakmak,yaralamak,yârdan atmak.Kör kuyularda can çekişen bir esir gibiyim şimdi.Hangi yana tutunsam elimde kalıyor.Hani kıyıya yanaşsam limansız kalıyor.Benim senden başka düşüncem yok.
Bütün iklimlerden uzak bir mevsimsin gözlerimde.Yıldızsız gecelerde içim kan ağlaya ağlaya sabahlıyorum.Sen,kokusunu bilmediğim bir çiçek,uzanıp tutamadığım bir ömürsün.Güz rüzgârlarında yaktım gurbet türkülerini,her kese aykırıydım,sana tutsak.Sevmenin bu kadar suç olduğunu bilmezdim ....
..

Acı bir kova su. Başım dalıp çıkmakta içine. Nefesim gırtlağımdan çıkamamakta. Bir ölüm kalım savaşı başımın yazgısıdır. Başım bedenimin volkan ağzı. Beynim gri bir lav, gözlerim kor ve alev. Şimdi bu kafayla sana nasıl şarkı söyleyeyim? Sözlerim kasabalarını yakar, yaşadığına pişman olursun. Eğer benim sevgim sende olsa, dilini çiğnersin. Susmak adına, dudaklarını dikersin. Kırık kalbinin cam parçaları her gün göğsünü kanatsa da, yine de acını içinde saklar mısın? Gönlün bedeninde cehennem olsa, yüreğin sevginle o ateşi körüklese ne yaparsın? İşte acıyı anlatması kolay, yaşaması zordur. Sen hep parmağımdaki kuşsun. Ha uçtun ha uçacaksın. Seni sıksam ölürsün, seni avucuma alsam kanatların incinir. Sana sevgi adına bir gökyüzü sunarım. Sen ise ayak izlerini öptürürsün bana. Sen hep gökyüzüne bakarsın. Bu yüzden gözyaşlarımın döküldüğü yerleri görmezsin. Acı insanın yüreğinde kalır da sevgili çekip gider. Peki acı çeken yüreği sevgili tamir edemezse kim tamir eder? Acı bir deniz. Ben de acılar denizine uzanan bir liman. Dalgaların gelip beni yıkmaya çalışır. Her yıkıcı dalgan beni daha çok sırılsıklam aşık eder. Benim yüreğim ve varlığım sana doğru uzayıp giderken, sen daha bir hırçınlaşırsın. Ne gemilerin sığınır bana ne de suların yüreğimin yangınını söndürür.
Sen bir nisan yağmurusun. Hayatımın pencerelerini şöyle bir tıklatıp gidersin. Sen yüzümde korkuyla karışık bir gülücüksün. Yanımda oluşun beni mutlu ederken, ne zaman gideceksin korkusu dudaklarımda acı bir tebessüme dönüşür. Bu aşk sana yeni kapılar açarken, benim yüreğimi sürgüler. Sana yeni yollar açan bu aşk, bana tabuttan daha dar bir dünya bırakır. Yaşamaya doymadan, ölmeye giden genç bir idam mahkumu gibi aklıma taze otlar gelir. Ve seni düşündüğümde o çimenler ezilip gider. Her aşk geride bir şey bırakır. Bu aşk bana acı bırakır. Senin geride bıraktığın aşk, yüreğime can gibi yapışır. Aşkını yüreğimden çıkarsam ölürüm, içimde kalsa ey sevgili söyle buna can mı dayanır?
Sen hiç ölmeye yatmadığın için, bütün güllerin parklarda ve bahçelerde olduğunu sanırsın. Bilmezsin ki ey sevgili gülüşün hatıramda bir beyaz güldür. Sen giderken o beyaz güller, beyaz kefenim olmuştur.
Bilmezsin arka bahçelerde açan çiçekleri. Sen hep önüne bakıp gidersin. Ardında açan çiçekler, sen kokarken, yolundaki güller başkaları kokar. Senin tenin benim için çiçek tarhı iken, başkalarının teninde dudakların kendi bedeninin cenazesini taşır.
Acı senden bana kalan hatırandır. Seni düşünmek beynimde bataklıktır. Saplanırım senli düşüncelere. Kurtulamam seni düşünmekten. Ey sevgili senin vardığın nokta aşk cümlesinin sonu değildir. Sana seni bırakamam diyemem kendimi düşünmüş olurum. Ey sevgili senden vazgeçemezken, başkaları seni bırakır. Unutma gittiğin her yer sana tertemiz görünse de, o yerler başka bedenlerle süpürülmüştür. Ben toz toprak içindeysem hala, aşk bahçeme başka gül dikmediğim içindir.
..

Gül çalısı, gül çalısı küsmüş bağına
Bağ acı çeker, Gül acı çeker
Bülbüller konardı, dalına budağına
Bülbül acı çeker, dal acı çeker

Gözlerini açmışken henüz hayata
Acılarla tanıştı nasıl rahat yata
..

Acı

kafamdan attığım acı,
yüzümden sildiğim acı,
görüntüsü yok diye,
yok sandığım acı,

..

“Dost acı söyler” derler ama bu söz bence har zaman doğru değildir.
Zalim ve kötü insanlar düşmanca davranır, kötü söz söyler.
Dost da iyiliğimizi düşündüğü için bazen uyarı anlamında acı söz söyler.
Fakat dost, genelde bizi takdir eden, moral veren iyi ve güzel sözler söyleyendir.
Herkes acı sözler söylerse, dostumuzu nerede arayıp bulacağız?
Ve bu acı sözlerin hepsine nasıl dayanabiliriz? Bu imkânsızdır…

..

Sevmek nedir: O senden vazgeçip başkasıyla yuvasını kursa da senin ona sevginin hiç bitmemesi onun senin olmayışını kabullenmen her şekilde,her koşulda her yerine defalarca bıçak gibi saplanan acılara katlanman ve rüyalarda onu görüp kalbinin sıkışarak nefes alamayışını hissederek uyanman, yine rüyaymış deyip kahrolman ve ne olursa olsun sevginin hiç bitmeyişidir.....En Önemlisi de Unutamamaktır....
Acı sadece acı çekmek değildir
Acı her gün ölüp ölüp dirilmek,ciğerinin vücudundan ayrılışı, kalbinin bin parçaya bölünmesi ve sana dönüp bana ne yaptın yeter beni rahat bırak artık demesi gibidir....
Acı işte budur.....
Ağlamak odanda tek başına hıçkırarak ve bağırarak ağlamak ama sesini duyurmamak için içine akıttığın gözyaşlarının nasıl içinde okyanusa dönüştüğünü görmek ve en önemlisi de gözlerinden artık yaş akmayıp kurumasıdır....
..

Acı hayat,
Acı kahve,
Acı söz,
Acı yemek,
Acı günler,
Şu köşe başında,
Tatlıcı dükkanı var.
..

KAĞAN ÖLÜMÜ

Bozkırların kucağında Bozkurtlar durağı üzgün
Üzğün mü? Acı acı…
Ağıt mı? Sancı sancı…
Esen mi? mutlu mutlu…
Bilinmez bunların derdi.
..

ne acı sözler ne kavgalar nede acıyarak bakan gözler acıtmıyor eskisi gibi canımı...uyuşmuş acılara beynim kanamaya alışmış sözlerine yüreğim..anlatmak zordur insanın kendisini anlatamaz çünkü karşındaki sevdim dediğin insan herkesi kendi gibi sanır bazen..kırmak camdan biz vazoyu kıramışcasına kırmak kolaydır seveni..çünkü bilirki her karanlık gecenin mutlaka bir aydınlık sabahı vardır.......değil........artık ne sabahalr aydınlık nede gecenin bir farkı var gündüzden..çünkü acıyı katran eylemiş yürek sözlerine katık etmiş her gün akıttırdığın göz yaşlarını ekmeğine..her şeye rağmen sevmek suç sayılmış her şeyi bilerek yinede yüreğinde sevdasını acısına rağmen yaşatmak öyle...suçsa artık bu benim kalbime ait artık sözlerin anlamı kalmadı kime ceza kestiyse yüreğin hep acısı benim yüreğimden çıktı kıyamadığın kötü sözle kırmaya ve üzülür diye bir tek nefretin varsada ona karşı o nefretide bana kustun..sorun değildi istediğin kadar bağırsanda kızssanda ben sevmekten vazgeçmedim ey sevgili! ! ! sen mutlulukla dolaşırken aşkını sevdanı en güzel şekilde yaşarken beni sorduğun anlarda o anlara denkti..çünkü vicdanın sızlıyordu her dönüşte çünkü acıyordun bana sevgime ve hemen hal hatır sebebine kendi vicdanını gece rahat uyumaya hazırlamana yardımcı oluyordu..ve ben seni ölesiye seven yüreğim sen üzülme diye kanıyor ve sen sordun diye sana bayram etmişcesine davranıyordum.. bu bile deli gibi mutlu olmamama yeterken sen onuda çok görüp hemen arkasından üzülmüşsen eğer yarine yine kızmalara hazır bekliyordun..ve yine kusuyordun söyleyemezdin sevdiğine onun canı yanarsa ya ağlarsa ya üzülürse korkun ya kaybedersem diye düşünceler arasında yine banaydı öfken yine banaydı acı sözlerin...olsun yeterki sen üzülme yeterki o gülen gözlerin hüzne bürünmesin her şey geçiyor zaman ilaç oluyor ama artık zaman kavramını kaybetti sevgili bende..artık eskisi gibi yanmıyor canım artık sözlerin eskisi kadar acıtmıyor nedenmi? ...uyuşmuş acılarla beynim kanı donmuş düşüncelerimin yüreğimin her damarımdan akan acı sözlerin göz yaşlarıma katık olmuş değişen bişey olmuyorduki..yine aynı sözler yine aynı sen...hayat herkes için şanslı değildir kimini ağlatır sevda yolunda kimini kanatır uzak diyarlarda belkide sessiz bir odada duvarlara yankılar sözleri kanarda yüreği saklar içinde.... bedeni artık yorgun..düşüncüleri kermekeş...her yolun bir sonu vardır derler ya hani sevda yolunun sonu yok... varsada bir avuç toprak sarılacak bir kaç metre bez ve yüreğinde sevdasınıa alıp içine gireken belkide tebessüm edeceği bir sandık tahtadan yapılmış son yolculuğa götürecek olan bir tabut......
..

Bazen acı çekmeyi kendimize öyle bir hobi olarak benimseriz ki çoğu zaman ne için üzülüp bunalıma girdiğimizi anlamayız bile. Bunun nedenini çok düşünür oldum son zamanlarda. Galiba güzel bir fikrim var bu konuda artık. Gönül işleriyle alakalı bir hüzünse bu eğer ya platonik aşklardan,ya imkansızı istemekten, yada büyük bir ihanetten geçer bunun nedeni. Ama bunlardan hariç öyle bir şey var ki içler acısı bir durumdur. Acı çekmeye alışınca insan ne için yada kimin için acı çektiği hiç önemli değildir. Sırf acı çekmek için birisinin aşkına aşık oluruz. O kişinin çok büyük bir rolü yoktur bu mevzuda. Sadece ortak anılar ve geçmiş olsun hatta bunlar da olmasın arada hoşnut bir muhabbet olsun yeter. Onun aşkına aşık olup acı çekmeyi yeğleriz. Bazen güzeldir bu. Sigaraya olan bağımlılık gibidir. İstersek bırakabileceğimizi biliriz fakat bırakmak istemeyiz. Tutkudur. Güzeldir. Candır. Ama çok yıpratır. En iyisi mi ondan bir an önce kurtulmak gerekir. Hayat güzel,yaşamak güzel. Ne gerek var böyle şeylere dimi?
..

Yarabbi son asrın müslümanları, bir garip oldu ona acı
Rabbimize kulluk yapamıyoruz, şuurluluğumuz ne acı

Bu asrın insanları olarak, ilimde fezada fende zirve yaptık
Sosyal hayatımızda insan olma, hasletlerimizi yitirdik ne acı

İletişim sorunumuz çok ileri, uzayda dahi anlık görüşürüz
..

Ne tuhaf. Hani nefes alamıyormuşsun gibi oluyor ya böyle. Herkese oluyor mu bilmem ama bana oluyor işte. Acı ne soğuk! Ve acı ne çabuk. Hemencik işliyor içime. İçim acıyor. Kaburgalarım, omur iliğim ve kuyruk sokumum. Damarlarım acıyor en çokta bileklerim acıyor. Ben ağlayamam pek, şarkı da söylemem, bağıramam. Bayılacak gibi olurum bazen, kırarcasına sıkılır dişlerim üstelik ben diri diri yakılsada "gitme" diyemem kimseye, az önce öğrendim. Az önce inanılmaz büyüklükte bir bıcak darbesi aldım sırtımın en pürüzsüz yerinden, en sevilenin ellerinden. Az önce yüzüme kapandı bir kapı çat diye, hızlı. Canım acıdı. Göğüs kafesim acıdı. Düşündüklerim acı. Nefesim acıdı. En çok da bileklerim! Bileklerim acıdı.
..

Birbirini kesen
İki yüzey
Veya aynı
Noktadan çıkan
İki yarı
Doğru arasındaki açıklık.
Yön, anlayış biçimi.
..