Aylar geçti aradan hasretim sensizliğe
Acı olan mutluluk matemdir yüreğim de
Usumu bağlamışım sende ki güzelliğe
Acı olan mutluluk matemdir yüreğim de
***
Rüzgarlar tarıyorken estikçe saçlarını
Irmağın akışına bırak duygularını
..
Bin vuslat zinciri umudun seli
Kıbrıs Halkı için büyülü düştü
Hangi yaban emel bulutun yeli
Acı yağmurları Kıbrıs'a düştü!
Kuzeye göç etmek neyin nesiydi
Yabancı güçlerin gizli sesiydi
..
Hani dermansız kalır,konuşamaz için sızlar ve,
Çektigin açının adını koyamazsın,
Sürekli kalbinde biyerlerde buruk bir acı ve,
Sürekli kanayan bir yaran olur...
Kimseye anlatamaz acı cekersin İşte canımın içi...
Seni görmedigim heran hergün böyle acı cekiyorum
kahve gözlüm beni bir anlaya bilsen
..
Efkarım hasretimden de çok
Hasret bağrımda bir ok
Sen gideli bir haber yok
Aşkın adı acı oldu.
Gurbet bir adım ötede
Özlem aşkı bıraktı gölgede
..
Ah be ne dünya istediğinin bir zerresi dahi mi olmaz! Acı keder anlaşılmazlıklar saçma sapan şeyler ne yaptığını bilmeyen insanlar ve tüm bunların ortasında ben peki kim bunların sorumlusu, kendi içindeki problemler, sorunlar yada dertler lanet olsun lanet olsun lan acı lan hep acı yazık ulan herkese yaptığım yapacağım işin kahretsin becer lan bi işi de ee nolcak şimdi dersin anca durur beş dakka düşünürsün lanet okursun kendine başka kerizlerde varmı lan benim gibi dersin devam etmek istersin ancak bütün kinli gözler üzerindedir. Vazgeç lan dersin bi yandan da çare ararsın çaresiz ee peki sonuç isteksiz zorumlu davranışlar itme kakmalar sinek vızırtıları derler dalga alay diz boyu sabredersin artık nere kadar küçük duruma düşmeler ama bunların daha kötüsünü görmek bunca işin arasında beklemek herhangi bir günü sonunda gene başka bir yerde başka kişilerle aynı hüsran…
Ulan be gene değer verirsin hep olumlu düşlersin olmuyo be olmayaınca olmuyo mecbur kalıyon bazı şeylere ne sabırlıymışım diyon uyumuyon, uyuyamıyon saçma sapan şeyler yazıyon çaresiz bir of niyetine sonunda hadi hayırlısı demek kalıyo mecburiyet gene sarıyor ellerini…
Ne gülesin geliyor nede ağlayasın ne yapacağına karar veremediğin en zor anlar başlıyor kafayı yiyon lan başkalarına verdiğin zamanındaki ufak cezalar bile içini maf ediyor verem de neymiş lan bunun yanında ciğerini, kardeşliğini sökülüyor lan. anca 2 dakka teselli başka bir hayır. Tutanacak dallar da dayanmıyor bu çaresizliğe. İşi gücü içinde benim gibilerle uğraşıyor o da napacağını bilmeden gönlümü almaya aldırmaya uğraşıyor. Oluyor ya da olmuyor zaman geçiyor bu ara iş üstüne iş çıkıyor gelde uğraş diyon aklın başka yerlere gidiyor unutuyon bir an başka çare arıyon ama gene bir şey devam etmeye uğraşıyon ama ne fayda offffffffffffff diyon tutuyon kendini gözlerini kapatıyon başka zamana bırayon ufak bir gülümseme istiyom aynaya bakıyon yüzünün haline bakıyon her zamanındakinden farklı görünüyon çaresiz başka bi adam görüyon…
En çokta bu duruma nasıl düştüğünü değilde nasıl çıkarım bu işten diye çaresizliği çaresizce şeyler teselli ediyon vazgeçecem diyorsun vazgeçmek işte o zaman een zoru oluyor mecburiyetlerin hayırlısı diyon her şeye rağmen…
..
Sadece vücudumuzdaki yara izlerimiydi acı
Sadece arkadan vurulmuşluk muydu acı
Sadece aşk sonrası nefret miydi acı
Eğer biz sadece bunlara acı diyorsak
Acıyla tanışmamışız demektir!
Sadece trafik kazasında parçalanmış vücutlar mıydı ölüm
..
size acı çektiren dişiniz olsa bile
söküp atın
size acı çektiren sevgilinizide
sizin üzerinizden vurgun vuran
sizin ve çocukalr'ınızın geleceğini
karartan iktidar'larıda sökün atın
hayatınızdan..
..
Zararlı her şeyi atın diyorum,
Hayıra sermeye katın diyorum,
Serveti uçurtman tutun diyorum,
Dost acı dese de dinleyen yok ki.
Alkol uyuşturur nargile çirkin,
Eroin, esrar da nefreti Türkün,
..
İşte bütün kapılar kapalı bir tek açık kapı
Yaralıdır kalbim kapılar önünde yaralı
Yaralı kalbim bir acıklı hoyrat söyler
Söyler uzun uzun, ama ağzım kapalı..
Vay beyler vay acı beyler
Ağabeyler hep acı yerler.
..
Geçen gün düşündüm hızla geçen o günleri.
Geriye baktığımda her şey sanki dün gibi
Acırım telaşla geçen gençlik yıllarıma
Şimdi heybemde kalan bir kaç acı tatlı hatıra.
Derdim gençliğimde bakmayacaksın arkana
Hep ileri koş ileri bilmem ki ne varsa orada
..
Yine vurdu-yaktı bizi
Yüreklerde-kaldı izi
Hepten vurduk-yere dizi
Yer değişik-acı aynı
Deprem sardı-can vatanı
Üzüntüler-gerçek büyük
O ışıklar- kaldı sönük
..
Sesini unuttum ya
Ne acı hatırlamaya çalışmak...
Unutmamak için
En azından mavi gözlerini
saatlerce
fotoğraflarına bakmak
ne acı!
..
Yıkılıyordu gökkubbe; çatıların üstüne düşerken yıldızlar,ne sende duruyordum ne de koşuyordum yalnızlığıma.Vurulurken hayallerim gizli pusularında,bir sana bir de gözlerindeki o acı bakışa susuyordum.Sana helal ettiğim hakkımı kendime edemiyordum çünkü attığım her okla aslında hep sırtımı vuruyordum ve yetişmiyordu elim sırtımdaki okları çıkarmaya; bense hala sırtımda kırık oklarla sevdaları taşıyordum.Ben sevdayı taşırken gözlerim taşıyordu; senin düşkırıkların bana sırtımdakinden daha çok acı veriyordu.Bir sabah uyandığımda savaş çıkmıştı kapımda,esir düşüyordu günlerim ve hayallerim...Gidiyordun; sen her gittiğinde savaşın tam ortasına düşüyordum ve bu savaşta kendi içime sürgün ediliyordum.Sense aldığın mağlubiyetin ardından bayrağını diktiğin yüreğimin topraklarına dönüyordun.O zaman bitiyordu sürgünler,gözlerim merhaba diyordu aydınlığa,oysa sen kaybettiğin her savaşın ardından bende sarıyordun yaralarını; ben sarıyordum,sen iyileşiyordun; sen iyileşiyordun,bense kendi içimde sürgüne gidiyordum ve ne zaman başka topraklara firar etmeye kalksam sınırdan çeviriyordun...Bana ait milyonlarca hücreden tek bir tanesine hapsedilmiştim,o bir tek hücrede ipe çekiliyordu sayısını bilmediğim günlerim.Kaç gece hasret kalmıştım yıldızları saymaya,kaç sene olmuştu bir kuşun kanat sesini duymayalı?
Bilemezsin sen; işgal altında yaşamak için bir bahane bulmanın ne kadar zor olduğunu ve göremezsin ziyaretime gelmeden bu hücrede zamanın nasıl su gibi buz tuttuğunu.Uçup gitmişti kuşlar demirli pencerenin pervazından,tek bir tüy kalmıştı ellerimde.O tüy senin yarandan geriye kalandı; kapanlara sıkıştırdığın yüreğimle kapanmıştı yaran ve ben bu yüzden sana helal ettiğim hakkımı kendime edemiyordum çünkü attığım her okla aslında hep sırtımı vurup,senin tuzağında can veriyordum...
..
Orası acı gurbet
Gittim gördüm orası gerçekten acı gurbet
Bir lokma ekmek için elin gavuruna hizmet
Deşme gurbetçiyi her yanı bir ayrı dert
Gittim gördüm orası gerçekten acı gurbet
..
Dünyada kaç kişinin daha canını yakcan....
Acı verdiğin yeter...
Kimi ağlıyor...
Kimi intar ediyor....
Sorulumsu sensin...
Acı hayat...
..
Yokluğunu kabullenemeyişimle bitiyordu hayatım; seni gördüğüm songün bu bitişin ilk günüydü,bense bitişle başlangıçların aynı güne sığdığını ilk defa seninle öğrenmiştim.Konuşmam için yalvaranlara inatla susuyordu dilim.Sıkıştırılırken kolu kırılan ve bir daha açılamayan mengeneden farksız çenem,öyle kenetlenmiş öyle kaynamıştı ki birbirine kimi açlık grevinde kimiyse dilini yuttu diyordu ve bir akşam açılmıştı odamın kapısı,doktor olduğunu söyleyen adam nazikçe yaklaştı yanıma.Konuşmaya,senin daldığın bir daha çıkamadığın derinlere dalmak istedi,izin vermedi yüreğim.Kapıdan çıkarken söylediği cümle 'Aşırı anksiyete bozukluğu'.Yanılmıştı; mühür vurduğun dudaklarımı bir senin sesin açabilecekken tıp bile senin karşında anlamsız kalmıştı.Uzamış saçım,sakalımla birbirine karışmışken bir resim vardı saklayıp gizli gizli bağrıma bastığım.Hatırlamıyordum kaç gündüz kaç gece sana koştuğumu rüyalarımda.Odama giren herkes sen oluyordu; yüzümde beliren tebessümle kendime geldiğimi sananların sesini duyunca bozuluyordu tüm büyü,o acı tekrardan esir alıyordu yüzümü.Bir sabah kalkamadım yatağımdan,elim uzanamadı fotoğrafına ve karşımda yine aynı doktor.Kısa süre önce aşırı anksiyete bozukluğu diyen doktor bu sefer paranoid şizofren diyordu.Dalıp gittiğin derinlerde vurgun üstüne vurgun yiyen tıp yine yanılıyordu senin karşında.Sen kadar yakınken hayat sen kadar uzaktı yarınlara.İnsanların korku ve acı dolu bakışları arasında bir hastane odasına götürülmüşlüğüm.Kolumda serum,etrafımda hüzünle ağlayanlar.Bende ağlıyordum,resmin yatağımda kalmış alamamıştım.Sen kadar yakın sen kadar uzak olan hayat resminden ayrı düşmüşlüğümle daha da uzaklaşıyordu benden.Etrafımda çırpınıp dört dönen insanlar bir seni getirebilseler değişecekti herşey,kendi kendime kalkacaktım o yataktan,yürüyerek çıkacaktım eter kokulu o binadan,herkesi sevinçle kucaklayacak ve hatırlayacaktım unuttuğum isimlerini.Sana yetişemeyeceğini anladığım o yatakta durmuştu zaman.Yanıbaşımdaki sandalyede hiç konuşmadan oturmuş yüzüme bakıyordun,dudaklarımda bir kolonya kokusu ellerin saçlarımda.'Haydi gidiyoruz diyen o ses; yine bozulmuştu o büyü.Bu sefer gerçekten bitmişti zaman,yanıbaşımdaki sandalyede oturup gözlerime bakan azraildi ve gitme vaktimiz geldiğini söylüyordu.Gidiyordum ama sana elveda diyememenin burukluğuyla.Seni bulabileceğime,sarılıp göğsüme basabileceğime inandığım son yere doğru başlıyordu yolculuğum.Yokluğunu kabullenemeyişimle bitmişti hayatım,artık son bir umutla,tekrar görebileceğim hevesiyle direnmişliğimin anlamı kalmamıştı uzatmalarını oynadığım hayatın.Azrailin yanıbaşımdaki sandalyeye oturup gözlerime sen gibi bakmasıyla kaybolup gidiyordum seni kaybettiğim derinlerde.Ve aslında sen giderken yokluğunu kabullenemeyişim,ben giderken inatla konuşmayan resmin duruyordu yastığımın altında...
..
Bir feryat duyuldu içerden
Annem diye İçeri Girdiğinde
annesinin cansız bedeni yatıyordu Bembeyazlık içinde
Annem dedi oda
Ama annesi ona bakmıyordu ve duymuyordu
Annem aç gözlerini diyordu ama anne açmıyordu
Annem diyordu Efendim Oğlum demiyordu
..
Her şeye bir sebep yakışmış;
Şeker tadında,
Sade acı,
ve acı…
Avazımca susuyorum artık..
Çığlıklarım beni yakacak;
Korkusuzca karanlıklarda…
..
Ak saçlı ihtiyarlar misali huzurlu bir güvenle dünyayı seyreden dağların sarp yamaçlarına kurulmuş şehirde dolaşırken seni düşünmek beni iyileştirdi. Daha geçenlerde okuduğum denemelerden birine Mavi Uzaklar adını vermiştin. Güneşle birlikte alçalan sis perdesi yüzünden kehribar tozlarıyla kaplanmış gibi görünen kadim şehrin tepesinden, camilere, surlara, hanlara, mescitlere, türbelere, çiçeğe durmuş ağaçlara ve onların tabii ahengini bozan çirkin suratlı binalara bakarken ‘dünyanın derin ve mavi güzelliği’ diye tarif ettiğin ruh haline büründüm. Bakışlarım dağları gölgeleyen kayın ormanlarının kıpırtısızlığına, yılankavi dere yataklarına takılıp kalınca o yumuşak maviliğin ruhu nasıl yatıştırdığını hatırladım. Gezgin, göçebe bir yaşama özlem duymuyorum epeydir. Hatta özlemediğimi bile unutmuşum. Buğulu manzarayı seyrederken tabiatın dili içimdeki mağrur buz kütlesini buharlaştırdı sanki.
Ne ilk gençliğimde ne de sonraki yıllarda münzevi bir hayata pek heves etmedim ama artık yalnızlığın saf uğultusunu tutkulu bir sevgili gibi sürüklendiğim her yere taşımak istiyorum. İnsanın gençliğin doyumsuz arzularının peşine takılıp uzaklara, hep daha da uzaklara, farklı lezzetlere, kokulara, dokunuşlara gitmek istemesi, ama sonra ‘yuva’ dediği yere göçmek için yanıp tutuşması ne tuhaf. Yazın bu kaçınılmaz teslimiyeti anlatıyordu: “Eski yurdundaki tepeler ne kadar da yumuşak, yeşildi! Ve bilir hissedersin ki, ilk çocukluk oyunlarını oynadığın ev ve bahçede eski yurdunda durup durmaktadır, gençliğinin bütün kutsal anıları orada düşler içindedir ve anneciğinin mezarı da oradadır.” Haklıydın, söylediğin gibi tedirgin yaşamımızın bütün alışkanlıklarında da durum çok farklı değildi. Uzak olan günün birinde yakınımız oluyordu ya da neredeyse bir ömür boyu yakın sandığımızın aslında çok uzak olduğunu kabullenmek zorunda kalıyorduk nihayetinde. Dağların mavi esrikliğine eşlik ederken böyle buruk düşünceler de eşlik ediyordu yorgun ruhuma..
Zamanın müphem gölgesi...
..
Acı şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden acı ile ilgili şiirler ve sözleri
Bir çocuk bakarken miskin ve bitkin
Bin parçaya bölünür dünya gözümde
Bakıp geçivermek başka bir acı…
Toprak nasıl kayarsa yerinden
Taş nasıl düşerse yüksekten
Yaprak nasıl koparsa dalından
..
(Deneme )
Bırakıp gitmek çözüm olsaydı gidenlerin hepsi ihya olurdu.Oysa ne gidenler kaybolup gitti bu coğrafyada,ne kalanların gönlündeki fırtınalar dindi.Özlemler,hasretler ve acı dolu günler bir birini kovaladı .Gözyaşları akıp gitti öylece.Gitmek kimsenin işine yaramadı.
Düşünüyorum da ,gitmene sebep olacak ne yaptım diye.İnanki aklıma bir sebep gelmedi.Hani hep derdin ya “ sen de akıl olsaydı..” diye.Doğru söylüyorsun,bende akıl olsaydı ben bu durumlara düşecek adam olur muydum ? Hiç bu kadar avaz avaz haykırır mıydım ? Kendime yaptım ne yaptıysam.Sevdim,hem de çok sevdim.Sensiz geçen saniyelere tahammülüm yokken,şimdi büsbütün yoksun.Burnumun direği sızlıyor,içim kan ağlıyor.Kendi gölgem bile bana ar geliyor.Ne yaşadığım günler umurumda,ne geçen günler heybemde bir yer işgal ediyor.Bir avuç pişmanlığım olsun isterdim.Sevdiğime,bu kadar bağlandığıma,bu kadar yandığıma pişman olmayı ne kadar çok isterdim.Ama yok,yok işte.Seni seviyorum ve ömrümün sonuna kadar da sevmeye devam edeceğim.Gönlümde sana ayırdığım yerini hiç kimseye vermeyeceğim.Sen benim başımın tacı,yüreğimin tek sahibisin.Bırakıp gitmekle sadece hayatımda olmayacaksın.Ama büsbütün benimsin zaten.Sana dokunamasam da,kokunu alamasam da,başını göğsüme yaslayıp uyumasan da benimsin.Her anım,her saniyem seninle dolu.Belki karşıma çıkmasaydın sevmenin bu kadar güzel olduğunu bilmeyecektim.Romanlarda okurdum sevenin acı çektiğini,sevilenin acı verdiğini.Her acıya rağmen sevmekten vazgeçmeyenlerin budala olduğunu düşünürdüm.Romandır işte deyip,sonunu merak ederdim.Daha yarıya gelmeden sevilenin bir hiç uğruna sevenini yok saydığını okudukça,içimden nefret beslerdim ve isterdim ki romanın sonunda sevilen sevene gelsin,bütün pişmanlığıyla kapıya dayansın.Ama hiç böyle bitmedi okuduğum romanlar.Seven her zaman acı içinde kaldı ve sevilen hayatını bir başkasıyla yaşadı.
Sonumuz böyle olur mu bilmiyorum,ancak eğer böyle olursa da sana kırılmam.Sen mutlu olursan bana yetiyor zaten.Hem gayem seni mutlu etmek değil miydi ? Mutluluğu beraber yaşamak elbette tek arzumdur ama,eğer benimle mutlu olamayacaksan ben buna alınmam.Ben,seninle hiç karşılaşma ihtimalimin olmamasına rağmen sevdim.Yıllardır geleceğin günü bekliyorum,hiç gelmeyeceğini bile bile.Galiba hayatımın en acı tarafı da bu.Beni sevdiğini biliyorum,ya da ben öyle zannediyorum.Yoksa ne diye bunca senedir benimle zaman kaybı yaşayasın ki ? Gecelerin büyük bir kısmını bana ayırdın,benimle yazıştın.Gün oldu beraber güldük,gün oldu beraber ağladık.Gün oldu,her ikimiz de ağlamamıza rağmen bunu bir birimizden sakladık.Yani her ikimiz de gayet güzel yalan söylüyorduk.Bir birimize inanmamamıza rağmen ,bunu hep yaptık.Şimdi ne alemdesin,nasılsın bilmiyorum.Keşke bir haberin gelse de, nasıl olduğunu bilsem dünyalar benim olurdu. Benim seni merak ettiğimi biliyorsun,uykuyu gözlerime haram kıldığımı da..Buna rağmen bana yokluğunun acısını yaşatıyorsun ya, aklım almıyor.Keşke çıkıp sevmediğini söylesen belki bu kadar acı duymazdım.Kim bilir ,belki de gerçekten de sevmiyorsundur.Aklım gidip geliyor.Gel gitler arasında nefes almak zordur be gülüm.Hangi kitapta yazar, seveni böyle acı içinde bırakmak ? Yarım bırakmak,yaralamak,yârdan atmak.Kör kuyularda can çekişen bir esir gibiyim şimdi.Hangi yana tutunsam elimde kalıyor.Hani kıyıya yanaşsam limansız kalıyor.Benim senden başka düşüncem yok.
Bütün iklimlerden uzak bir mevsimsin gözlerimde.Yıldızsız gecelerde içim kan ağlaya ağlaya sabahlıyorum.Sen,kokusunu bilmediğim bir çiçek,uzanıp tutamadığım bir ömürsün.Güz rüzgârlarında yaktım gurbet türkülerini,her kese aykırıydım,sana tutsak.Sevmenin bu kadar suç olduğunu bilmezdim ....
..
Kac zamandir ozlem hasret duyarim
Gonul kapisini acmaya geldim
Ister sevgilim ol Ister sen dost kal
Bir aci kahveni icmeye geldim
Yine senli benli muhabbet edip
Siirler okuyup sarki soyleyip
..
Düşlerim beni yoruyor rabbim. Sessiz bir gecede düşlerimi sana emanet etmenin teslimiyeti içinde yüreğime sonbahar dolduruyorum. Yeni bir başlangıç olması gerekirken her ilkbahar, neden güzleri yaşıyor gönlüm? Sevinçlerimin hüzne dönüştüğü bu mevsimin adı ne? Hüzün neden sevinç oldu? Ayrılıklar neden üzmüyor artık beni? Bu acımasız fikirler ne zaman girdi aklıma?
Bu puslu yüz bana mı ait rabbim? Her doğum günümde nefes nefese aynanın karşısına geçiyorum ve her yıl daha silik buluyorum yüzümü. Gözlerim acı acı gülümserken kaybolanlara, ellerimden sonsuzluk tutuyor. Yenilginin kekremsi tadını hücrelerime çekmeye hazırlanırken, cenneti hayal ediyorum. Ve ömrümün yalanlığını, aşkın tek gerçek olduğunu daha iyi anlıyorum...
Dün bir şarkı duydum, kalbim acıdı! Neden rabbim? Çehremi aydınlatan nurundan istiyorum şimdi. Ellerim sana açılırken gönlüm hep başka alemlerin türküsünü söyledi. Her şeye senin adınla başlarken, dilimden adın düşmezken, kalbim nurundan mahrum kaldı. Affet...
Şimdi yeni umutlarla, yine senin adınla, yeniden başlıyorum! Biliyorum ki sen, yeniden başlayanların yardımcısısın. Niyetimi yoluna adıyorum rabbim. Hayallerimden sımsıkı tut, bırakma beni hiçliğin karanlık girdaplarına...
..
Başlangıç çok iyi olur
Sonra dostluk kurulur
Zamanla gönül yorulur
Acı biber gibi sevda
Evlilikten konuşulur
Hep sık sıkta buluşulur
..
