Acı Verme Şiiri - Abdulkadir Özdemir

ACI VERME...

Gitti...
Ardına bile bakmadan,
arkasında bıraktığı enkazı umursamadan,
gözlerimin yaşına bile bakmadan gitti.
Sanki gideceği yerde
cennet vaad edilmiş ,
benden çok sevilip değer verilecekmiş,
köşkler, saraylar ayaklarına serilmiş de
köşklere prenses olacakmışçasına,
sanki etrafında pervane olacak bir
prens kendini bekliyormuş gibi..
acımadan acıtarak, kanatarak gitti..
&&&&&&&
Göz yaşlarıyla dolu Uykusuz geceler,
her dakikası ızdırap ve acıyla bezenmiş,
yıkık, virane yıllar ve
sevilmeyip terkedilmişliğin
bıraraktırdığı izler,
ziyan olmuş bir gençliği
armağan bırakarak gitti..
&&&&&&&
Allah'a yıllar önce yalvarmıştım
" Allah'ım olurda bir daha
birini çıkarırsan karşıma,
ne olur beni gerçek seven
biri olsun'' demiştim..
Ve yıllar sonra sen çıktın karşıma..
Kurak bir çöl olan gönlüme serap,
kanayan yaralarıma ilaç,
kışın sonunda ilk açan ve
baharın umudu bir çiçek misali...
&&&&&&
Kusuruma bakma
bir enkaz duruyor karşında
onarmak zor olur belki
darmadığın olan gönlümü.
çorak çöle dönen umutlarımı
gür bir ormana çeviremem belki.
Bir mucize bekliyemem bu aşktan ama
yine de o gül güzüne bakınca
bir baharı umut ediyorum.
Her bahar bir çiçekle başlamaz mı?
&&&&&&&&
acı verme,
keder verme,
hüzün verme,
onlardan yeterince bulabilirsin
enkazların arasında
sadece huzur ver bu yeter..