Acı Sözlerin Közlerinden Arta Kalan Küll ...

Kül
Acı sözlerin
Közlerinden artakalan küller
Savrulur göklere ve yere
Yalnızlıkları içer gibi yaşayan
İhtiyarların yüzlerine
“nerde o eski günler “diye
bir çırpıda hayatını özetleyip
yeniden acılarını yaşama pahasına
dertleşip yüreği ile
bile bile yakıcılığını küllerin
dillerin yakmasına alışık hali ile
uzandı yere

aşkın deminden kanat vurdu turnalar
çıldırdı gökyüzü
kutsal bir izi yarına taşıyacak
çocukların haykırışını düşler
zemheri sonu ayazları
beyazları dağlara süren kış
kıyamaz yoksullara

söyle aldın mı özetini ömrünün
ardınca gittiği sürünün
hesabını tutmayan çobanların
rahatlığına hasret bankacılar
dövizciler emlakçılar ve çerçiler
süpürdüler sokakların tozlarını
yazları sahilde yumak üzre

ellerinin kirlerini yüzlerine sürüp
camlara koşan köleler
bölerler ne varsa bütün olan
yalan-dolan üzre kurulan dünyalarını
suvarırlar leşleriyle kargaların
çamur efendisinin haykırışları
çarpınca kulaklarına
en güzel şarkılardan nağmeler
duymuş gibi olmayı şart bilerek
haykırırlar ceylanların sürüsüne
bilmezler kitapları kanatan harflerin
sürekli ok şeklini alan mısralarını

İz
Can yürüdü dalına çiçeklerin
Bileklerin zincirlendiği istanlarda
Hürriyet, takılıp kanadına aşkın
Şaşkın bakışlarında fosillerin
Kaplar can içinde canı

Kağnıların tekerleklerinden seken bir taşın
Düştüğü tarih solur izleri
Üç aylığı ile diktiği taşın
Babasına yapılacakların
En iyisini yaptırdığına inanan
Hain duyguların esiri can
Haykırır ruh üfrükcülerine

Derdine yandığı dostlarının
Cüzdanı ağırlığınca gözyaşını
Suvarır karşısına rüzgarın
Taşın ağırlığını yakan ateşlerin
Yalımları pörsür ruhuna aynaların
Kaidelerin sistemine bakıp
Bakıp da içlenen adamlar
Bayramlar bekleyen çocukların
Kanadını kıskanır göklerden

Bahtına kahreden çiçekçiler
Çekler içinde boğuşan patronların
Yarını için endişelerini
Kavramaya çalışır
Bakıp da cüzdanlarına
Çirkin ne varsa parayla alanlar
Alıp da yığanlar
Canları uğruna çirkinlikler biriktirip
Karşısına dikilip en aziz edayla
Arar kendi ruhunu

Aradılar aradılar da çirkinlikleri
Kendilerinde buldular
Acı sözlerin közlerinden arta kalan külleri
Yoksullara savurdular.

KIŞ 97