Yokluğun Kurşun Misali Şiiri - İsmet Ülker

İsminin baş harfini görsem yetiyor,
Bir bilsen kalbim o an nasıl çarpıyor.
Herkeste seni arar durur gözlerim,
Ama gerçekler hep canımı acıtıyor.

Yoksun… Olmayacaksın da biliyorum,
Olsun! Belki ben yanına gelirim diyorum.
Fakat gerçekler buna mani oluyor,
Bu yüzdendir ki sana gelemiyorum.

“Gitmek mi, kalmak mı zor?” diye sorabilseydin,
Şu cevabı verirdim: Kalmak daha zor, derdim.
Keşke içtiğin ölüm şerbetinden bana da verseydin,
Şimdi böyle kendi kendimi yiyip bitirmezdim.

Şu koca dünya meğerse ne kadar boşmuş,
Zalim felek beni türlü türlü dertlere koşmuş.
Yokluğun kurşun misali bağrıma oturmuş,
Sensiz yaşamak var ya… ölmekten beter oluyormuş.