Bir zamanlar bir köyde mutlu bir hane vardı,
İki genç hayallerle bir yuva kurmuşlardı.
Allahın emri ile yastığa baş koydular,
Gelecekten umutlu gerçekten mutluydular.
Mevla bu kullarına iki çocuk vermişti,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim