Acı Boynumda Şiiri - Can Akat

Hep dikeniyle kanıyor, Gülü, tutamadan ellerim
Pişmanlık yazıyor taşında, hep mezarda gömülü sevmelerim
Acı boynumda, ömürlük yol arkadaşım
Sonbahar yaşayan bedenimden, sararıp dökülmüyor, terketmiyor
Güneşe baksa da yüzüm başak misali, boyun büksemde gecelere
İki canlı tavşana sessiz gülsem de, diş sürmüyor sararan sapıma
Kirli camlarda berraklaşıyor resmim, el değmemiş benim gibi yüzüne
Zaman anlamını yitiriyor, yaşanmayınca ikindi sevmeleri
Kahveyle dudaklardan keyifle, bir yudumda geçmeyince
Dertler başa taç yaparken, sadece tortuyla dertleşince
Nefesin buğusuyla sınırlı, çizilirse bir camda kalbim
Yastığım olmayan, ruhuma değmeyen parmaklara mahkumum
Acı boynumda alın yazım esniyor kalbim, otuz iki dişiyle
Hüzün vuruyor damaklarıma, kar yağıyor hep bağrıma
Sürünün terk ettiği yaralı gergedan gibi
Acımı bile acıtarak söküyorlar bedenimden
Kuş sesleri uzaktan geliyor, mazide kalıyor sevmelerim
Göz yaşlarımı silmeye, çocukluğun limanına yanaşıyorum
Cebimi delen bilyeler, tebessüm açıyor anılarda
Belimden sarkan babamın yamalı pantolonu, serinletiyor acılarımı
Az ama samimi duygular katık oluyor, sevgisiz yanlızlığıma
Kaldırımlardan toz çıkmasa da, çığlık atan kaldırımlarda boğuluyorum
Acı boynumda, tarifsiz sızım, hiç kurumuyor nemi acının
Bahaneler her paragrafın başında, hep parantez içindeyim
Çarpılıyorum çok bilinmeyenle, çözülmüyor denklemim
Dört işlem vazgeçilmezim, toplama payıma düşmüyor
Analitik dikey geçiyor, ben herşeye teğet geçerken
Adımlarıma köle, sessiz, küçük kalpli, kapısız gökdelenler
Şaşırmadı adresini, büyük kalpli büyük kapılı müstakil evler
Unutuyorum sevgiyi unutturanları ama unutmuyor beni unuttuklarım
Misalen hayal kırıklığı hep karşımda, yanlız bırakmıyor beni
Mevsimlere bakmadan, esir ediyor kendine bedeni
Hata sevgiye gitmek mi, yoksa her durakta beklemek mi
Yürürken elinden tuttuğuna, umarsızca hala emeklemek mi
Acı boynumda, basitçe bahtsızım, ya da yanlış okudum hayatın kitabını