henüz çocukken yazmaya başlamış kendince devam eden biri
çıkmaz sokaklarda aldığım nefeslere sakladığım benliğim
durmadan koştuğum okyanuslar belki
kanat çırparak yürüdüğüm yollar
şimdi hepsi kızgın bana
yolumdan dönemem
her şeyden uzaklaşmak istemek
kimseden bir şey almadan
elinde hiçbir şey olmadan
sanki hiç sevmemiş gibi
yıllarca kalbinde sakladığı küçük çocuğu
bir gece yarısında sessizliğe gömerek
Gözlerim kanlandı yine
Boğazım düğüm düğüm
Dokunsalar ağlarım ama
Konuşmak ne mümkün
Sarılmaktı tek dileğim
koşmaktan yoruldum
her yolum yokuş
çıkacak nefesim kalmadı
dayanacak gücüm yok
ölmeye cesaretim
bir köşe başında kaldırıma oturmuşum
elimde bir resim bakarken uyumuşum
kafamda bir ton soru cevapsız bekliyorlar
ben sürekli öteleyip durmuşum
kendimden başka sığınağım yok
ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum
nasıl düşüneceğimi unuttum
bazı duyguların nasıl olduğunu hatırlamıyorum bile
kendimi öldürmek mi yoksa yaşayıp hayatı kendime zindan etmek mi karar veremiyorum
ben sanırım ölüyorum
bir iki kelam edecek olsaydım şu dünyadan göçmeden evvel
şunları söylerdim:
bana ufak mutlulukları çok gören dünya ben sana inat mutlu oldum
bana kimseyi vermeyen kader ben sensiz de mutluydum
bana hiç gelmeyen mesajlar ben zaten sizi hiç beklemedim
beni istemeyen insanlar zaten sizi ben istemedim
gözlerimden damla damla yaş olur
süzülürsün ıslak ıslak
sen benim saçlarımın telisin
her zerrem, her tanemsin
uykuya dalarken kurduğum hayallerim,
dinlediğim şarkılarımsın
tekrarı olmayan bir film sahnesi gibi
geri dönülemez bir yoldu benimki
tek başıma yürüğüm sokaklarda
birinin ellerini aramak da neydi
ne kadar düşersem o kadar kalkardım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!