ellerine dokunmadan senelerim geçti
yıllar büyüttüm içimde hep senin özleminle
gözlerimi kapadığımda görebilmek umuduyla
karanlıklar besledim hep içimde
bir gün görebilmek için kendimden vazgeçtim
belki gelirsin diye kapımı hiç örtmedim
sevginin en saf halini biliyorum
en temiz ve masum hali
kimsenin inanmadığı o sevgiyi
içimde saklıyorum
biri denk gelsin istemem bundan sonra
bir aşık olanlar yazar şiir
bir de bir daha aşık olamayacaklar
her ikisini de yaşadım
şiirlerimde acı var
ne seni sevebilirim tekrar
herkes kolay yoldan ölümü ararken
ben koşuyorum dizlerimde kan
yoruldum çok isterdim biri tutsun elimden
yapacak bir şey yok geldik hep tek
koşacak gücüm kalmadı
bir gün son geldiğinde
kimse farkına varamadan
göçüp gideceğim
o gün kimse ağlamayacak ardımdan
kendime borcum var bir tek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!