Gözlerim ağırlaşıyor bu güneşin karanlığında
Oyunlarda domur domur alında biriken terleri olsun tüm çocukların
Gözyaşları nöbet tutmasın devriyeler bitirsin bu karanlıkları
Peki bu çelimsiz bakışlar nasıl görebilir çığlıkları
Her kirpiğimde bir ok, gözlerimin kapandığında saplanır içime
Güneşin parıltısını görenler kabuklaşmış hissiyatları ile yaşar
Islık çal oyunlar oynansın yine, bu acı ve kızgın coğrafyada
Uyamasın nefesler, bu kanayan cephenin ceplerinde
Yutkunduk büyük harflerle sus pus olduk yine
Kör dünyanın aldırmayan cüce hissiyatı ile baktık sadece
Uğurladık tomurcukları dünyanın bahçesinden
O beşiğinde uyuyan bebekleri dünya emzirmemeliydi kanıyla
Acı tebessümünde gizleyen ey çocuk, emanetin içimizde
Yasemin Tanık
Kayıt Tarihi : 24.9.2025 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Filistin'deki tüm çocuklara bebeklere ithafen.( ağlayarak yazdım.)
Elbette hissiyatımız var çok şükür. Acının coğrafyasında yaşanılan zulmü elbette hissedip sirayet ettiği çok duygular var. Acı dedim ama öfke de var. Rabbim tüm mazlumları korusun ve hiçbir çocuk böyle acının içinde kalmasın! Hissettikleriniz içinde sağ olun. Ne mutlu ki hislerimiz kalmış bir de olmayan insanlar var. Biz buna insan demeyelim "varlık " diyelim gerçi. İnsan hissiyatıyla var olur çünkü. Teşekkür ederim Halit Bey.
TÜM YORUMLAR (2)