Istanbul Bakirkoy 7Aralik
İlk sızladığında sandım ki geçer,
bir cam kesiği gibi, biraz yanar, sonra unutulur.
Ama bu, unutulacak türden değildi.
Sanki biri içimde bir yer açtı,
ve o yerden hep aynı ses yankılandı:
“Kal.”
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta