Acı Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Acıyı gördüm sâdık,
Çaresiz bir annenin kucağındaydı,
Ama çözemedim henüz,
Çaresiz anne mi yoksa cansız bebek midir acı?

Acı bazen yoksulun sofrasındadır,
Adı da acı soğandır sâdık.
Yemek az diye ben sevmiyorum diyen annenin kursağında,
Çocuğu pamuk şeker isteyen babanın boş cüzdanındadır.

Duvarlarla dertleşip gizli gizli ağlamaktır,
Gözyaşı olup katre katre akmaktır yanaktan...
Sessizce haykırmaktır darbe üstüne darbe yapan hayata,
Acıdan da acısı hayatın kulaklarını tıkamasıdır sâdık.

İçin için tüketmektir kendini,
Sevgi beklediklerinden nefret görmektir,
Sevdiğine sevdiğini söyleyip, sevmiyorum sözünü işitmektir,
Başına gelen her şeye eyvallah diyebilmektir acı...

Kalabalıkta bir başına kimsesiz kalmak,
Tüm özgürlüklerin ortasında tutsak olmak,
Sıcak yaz mevsiminde iliklerine kadar üşümek,
Varlık aleminde yapayalnız ölmektir acı.

İnsanlardan kaçıp yalnızlığa sığınmaktır.
Baba yüreği misali koca aileyi yalnız omuzlamaktır.
Geceleri ölüp sabah yeniden doğmaya çalışmaktır.
Solacağını bile bile su vermektir ölüm döşeğindeki çiçeğe.

Velhasıl acı her şeydir sâdık, her şeydedir.
Bazen yoksulla bazen de zenginle birliktedir.
Mazlumun sabrında, aşığın kalbindedir.
Nerede olursa olsun, o her zaman derindedir.