Acemiler Şiiri - Cevat Çeştepe

Organizatör beni ve hiç tanımadığım geleceğimi dans etmemiz için piste davet etmeden aylar önce karanlık boşluğa bir el ateş edilmiş ve o andan itibaren de yaşam orkestrasının fonda dört mevsim bir melodi çalmasıyla “dansa davet” başlamıştı …
---ama ben dans etmesini bilmem ki…
. . ,
müstakbel sarhoşluğumun ilk yudumu., henüz ana sütüyken
ve yüreğim mevsimlere o kadar yabancı., dans nedir bilmezken…
vapurları., martıları ve İstanbul’u., hele sevdayı tanımamışken
nasıl yazarım ayaklarım ayağına basmadan., hiç yazılmamış şiirleri..
--oysa ağacı saran sarmaşık gibi., daha ilk an sarmak isterdim seni
ama ben dans etmesini bilmem ki…
. ,
ilk gözyaşım., bir kuşun ölümünü gördüğüm gün dökülmüştü
oysa ben de kötü düşmüştüm ve iki diz-iki çeşme., kanıyordum...
kuş., sapan taşıyla vurulmuştu ve o taş vuranın başından büyüktü
ve belki beni de arkamdan., o taşı atan çocuk itmişti., ağlıyordum…
--o günden bu yana hep çocuk kaldım., ne yapsam büyüyemiyorum
iki kanadımın ikisi de kırık., uçamıyorum…
. . . ,
ve sonra kurşun askerlerim başladı birbirlerine kurşun sıkmaya
gözyaşım yetmedi ölenleri ölüden., öldürenleri diriden saymaya
şimdi hala düşünüyorum da onları da piste ben davet etmiştim
dans etmeyi bilmediklerini hiç düşünmemiştim...
beni piste davet eden de öyle. . .
.
.
Cevat Çeştepe -2014/2022
“Acemi dansçıya öğütler”