Özgürdü ruhum,
Zaman akışkan olsa da
Çırpındım tomurcuk gözlerinde.
Darağacım gözlerindi,
Asardım her gece kahve’leri ipe…
Acemi bir serçeyim kirpiklerinde.
Uçmayı değil,
Düş(me) meyi öğret bana.
Seni hayal ummasında,
Deryaların kucağında büyüttüm.
İçimdeki hoyrat rüzgârla savaşarak
Sen’li rüyalarla doğdum.
Sen ve ben sadece
Boynu kırık hikâyeyi anımsadım.
Şimdi gece…
Sema beyaza büründü,
Yitik hatıralarımdan…
Pamuk kara acı sular karıştı.
Beyaz bir güvercin doğdu,
Elime…
Parmak uçlarım yandı.
Sen kokuyordun,
Can’ım kokuyordu…
Kayıt Tarihi : 6.3.2012 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uçmayı değil,
Düş(me) meyi öğret bana.'...
Bu dizeler sonsuza gider...
TÜM YORUMLAR (10)