Acemi gönlüm… Şiiri - Ahmet Elmalı

suskun gönlüm acemi bugün kaldı ufukta
alışmıştı hoyratlığa sabırsızdı son zamanlarda
gününe gün katardı çoğu zaman usanmadan
ömürden ömür alırdı hiç durmadan ağlamadan

attı ilk adımı karanlığa kanmadan hayata
aldı sitemelrini yanına bırakmadı mutluluğa
kaçtı en zarif hislerin kucağında sızmadan
aç sabırsız zevklerin kucağına doyamadan

bahtım açık olsun dedi son olarak sevgiye
acemi haliyle bile artık çok derinde kendince
acıdı ağladı içi aynadaki son aksini görünce
bağıramadı ağzı yok sesi yok artık benliğinde

adımlar ayaksız tutamadı hevesini artık elsiz
saramadı neşesini bakamdı umuda son defa
kalbine saplanan tırnaklar etsiz ve pençesiz
yakarışlarını duyuramadı unuttuğu hayatına

bu son gidiş adı yok zamanı yok dönüşsüz
kapının ardında bekliyor suskun gönülsüz
acı hissi yok derinlik yok beyin en süzgeçsiz
kalakaldı acemi gönlü ile suskun ve hevessiz.