Her gün dünden bir fazla alnımda,
Derin, derin çizgiler yüzümde
Bedenimde yorgunluklar, ruhumda
Yürüyor adım, adım kırgınlıklar,
Uçurumlar, yalnızlıklar büyüyor içimde
Aldatamıyorlar beni önünde durduğum
Pırıl, pırıl temiz mis kokan camlar
Aynalarda gördüğüm hasta
Kalbim değil, kırışıklarla dolan yüzüm
Kır çalmış gür saçlarıma
İnsafı yok aceleci yıllar…
Gözlerimin ışığı sönmüş
Bükülmüş doğrulmuyor belim
Dizlerimde derman kalmamış
Yavaşlamış adımlarım.
Son kullanma tarihi gelmiş kapıma dayanmış
Bir ayağı çukurda işe yaramaz adamım.
“ sevmem elden ayaktan düşeni,
hiç sevmez Tanrı’da yaşlıları…“
Demiş, Sofu Beppa şiirinde Nietzsche
Desenize bundan böyle ben mesleği,
Huysuzluk olan bir ihtiyarım.
Dinmez ER / Çeşme / 2011.03.08 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 8.3.2011 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (9)