Aceleci İnsan Şiiri - Zeybek Necip

İnsan hayır duadan çok, beddua eder,
Ve çok acelecidir.
Uyarır Hak dini,
Lakin sefil, bilmez haddini,
Karar verici değil, mültecidir…
Ah bir bilse, asilerin akıbeti ne fecidir!

Hayret,
Nasıl diler Müslüman biri şerri:
Vahamet değil, sergilenen hiddet:
Bitsin der İblise verilen mühlet!
Ve kudurur kâfir:
-Demokles’in kılıcı gibi başımızın üstünde sallanıp durur,
Ne zaman kopacak şu kıyamet?

Ah ne korkunç bir aldanış,
O uğultu, o sarsıntı, o çığlık, o ateş…
Ey miskin insan,
Sura üflendiğinde,
Dağların ufalanıp savruluşunu,
Maden gibi eriyen gökyüzünü hele bir tasavvur et!
Yarılıp sarkan gökteki dehşeti,
Ve içindeki ağırlıkları dışarı fırlatıp atan yerdeki şiddeti…
Hele bir tasavvur et…
Korkup el açmadıysan Allah’a şayet,
Sen vallahi aciz değilsin.
Çünkü alçaksın, rüsvasın, rezilsin!
Ne diyeyim:
O Pinokyo burnun ezilsin