Yolu kestirmeden gitmek, gittiği yere çabuk ulaşmak isteyen – Ben!
Yetişmiş, yuvarlak, siyah zeytin tanesini yuvarlaya yuvarlaya sağa – sola çarpıtarak şakrak ötüşleriyle çevreyi ihtizaza getiren ala serçe.
Dünya hâline uygun, mor renkli gözleri ışıl ışıl yanan, pusuya yatıp avına saldırmayı bekleyen kedi.
Ben kediyle serçenin arasına girdim, oldum namert.
Kedi de zaten yüz yüze degil, namertçesine öldürecekti serçeyi.
Ben yürüdüm, kedi sıçradı, hopladı, serçe uçtu...
Yaşamak uğruna mücadele, güçlünün güçsüz üzerindeki zaferini kanun kabul ediyor.
Benim iş yerime varmak için acele edişim,
Serçenin aç kalmamak için yemek istegi,
Kedinin serçeyle aynı amacı taşıyışı.
Hayata kendi dileğiyle gelmeyenlerin hayattan bir şeyler çalmaya yeltenmeleri aynı mekânda, aynı zamanda üç canlıyı mahçup etti.
26 Kismet Günü,Göçeri Ayı,
20 - ci il
26.02.99
Medine HuseynovaKayıt Tarihi : 6.7.2007 13:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!