‘Aceb Kimdür Ki Bir Hâl Üzre Dâ’im

‘Aceb kimdür ki bir hâl üzre dâ’im
Sanur bâkî kalur dâr-i fenâyı

Gerek bay ü gedâ ger merd ü zendür
Koyup gitdi cihân-i bî-vefâyı

Degüldür kimseye bâkî bu ‘âlem
Bulur ‘ukbâya ‘azm iden bekâyı

İden râhat bu dünyâda odur kim
Müsâvî ‘add ide gamla safâyı

Felek hâk ile yeksân itdi seyr it
O zîbâ-duhter-i hûrî-likâyı

O nev-res gonçeyi âzürde itdi
Urup dest-i ecel hâr-i cefâyı

Yeri zîr-i türâb olur egerçi
Makâm itdi bihişt-i cân-fezâyı

Vefât itdükde hâtif didi târîh
Zelîhânun ola firdevs câyı

Sene 1134