Kapılar
Kapanıyordu
Bir bir
Yollar
Ayrılıyordu
İhanetlere
Sen gülüyordun
Açmaya kıyamıyordun
Gül gibi
Kurursun diye
Söylemeye doyamıyordun
Kurşun gibi
Vurursun diye
Sana bir süprizi vardı
Bıraktığım emanetin
Yeşil bir çizgi gibi
Gitmeden
Arzın merkezine
Asla haykırmadım
Kapılar kapanırken
Arkasında değildim
Omuzlarım yıkıktı
Ve başım
Dik duruyordu hala
Yıldızların şarkısını söylerken
Bana
Bir avuç kül bıraktın
Anılarınla dolu bir ormanda
Her gün yanarken
Acaba mutlumusun
Kayıt Tarihi : 27.7.2013 14:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Zeren](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/07/27/acaba-mutlumusun-1.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)