Aça-69 (Syk-5a) Şiiri - Akın Akça

Altında Ay’ın, geceye karanlık çökmüştü
‘Zifiri siyah olmayan bir kirli kahverengi’ nin
Suları kıyısında, daha açıkça renkli,
Tepeler ve kir denizinden daha koyu ağaçlar
Yükseliyordu, barındırdığı canlılığı yutmaya nazır.
Bir silüet belirmişti tam da bu sırada:
Engin ufkun çekirdeğinde ya da
Çekirdeğin kendisi oydu,
Ağaçtan bir dikili taş yükseldi
Tepesinde beton dikitler ve onlara ait
Pencereler barındıran,
‘Bu pencerelerin çatısı Japon yapılar’
En üstte yüzüyor, süzülüyordu.
İki tane ince kol, bu ‘orman-dağı’nı tutuyordu.
Ama o, en derinde açık yeşil, berrak deniz
Sınırsızlığı gökyüzüyle
Bir noktada bitişmiş edimsiz:
Güçlüydü temeli, pınar ordaydı;
Bazen sesli, bazen suskun, ama ‘Su Yer-Kulesi’!
Teleferik gibi bir şeyle asılanlar vardı
Bu orman dağı’nın zirvesine doğru-
Diğer taraftaki inziva ama yine yeşil,
Ayrık bölgeden: İçinde teleferiğin biri var mıydı?

Bir koridor oluştu, sanatsal bir uzaylı şahaseri,
(Yürüyenler vardı, kafalar kukuletalı
Büyükçe sol gözleri ve büyüyen giderek..
Kırmızı gölgeler içinde kırmızı suratlı.)
Demirler var önünde,
Çıkacaksın uğraştığında sanki,
Gayretin sana şevk verdiğinde-
…Video oyunlarındaki gibi!
Savaşçı uzaylı uygarlığı,
Belki de geçmişimiz gibi:
Eller kavuşturan barışçıl atalarımızın
Bizimle, yarınımızı oluşturuşu.

Bir geminin içine uzandı daha sonra
Bu koridor, kamara pencereleri gibi:
Otel camları yanlardaydı,
Gün ışığı yerlerdeydi, hava aydınlık,
Ne bitmez bir uzunluk,
Belki de imamların cirit attığı
Bir hastanenin en alt katı
Tek tük insan oluşumları,
Garipçe sırıtıyorlar,
Bir kapıyı açarak odalardan birine daldım,
Sıra sıra cesetler, uskumru gibi istiflenmişler
Gözü kırpmamıştım, yukarı çekildiğimi hissettim:
(Gülen yoktu, sırıtan yoktu, ‘orman dağına giden boştu’)
(İki ayaklı kuleye doğru gidiyordum
Az önce imamların bakışları altındaydım:
Şimdi aşağı baktım; aşağı yok, yukarı da
Sis vardı, is de yoktu)
Teleferikteydim.

…