Nankör insan o kadar saymakla bitmez ki
Bu dünüya dönüyor içinde insan vardır
Hür yaşayıp gülenler o kadar çok dolaşır
Aç yatıp aç kalkanlar açolmayan bilmez ki
Çöpler dolu yiyecek vermeye utanıyor
Etırafta fakirler bakarken hiç gülmüyor
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Kutluyorum efendim.Duyarlı yüreğinizi,Kaleminizi kutluyorum
gerçekten güzel bir şiir olmuş dilinize saglık
başarılı çalşımalarınız var ...gönlünüze sağlık...
Aç yatıp aç kalkanlar açolmayan bilmez ki
herkesin bir birini dilenci ve sadaka verici olarak gördüğü günümüzde kimse gerçek derdine çare bulamıyor
patron işçiyi sürekli açlık numarası yapan duygu sömürüsü yapan dilenci gibi görür ve değer vermez
işçi patronu bir sömürücü ve verdiği maaşı lütfediyor sanki pezevenk sırtımdan milyarlar kazanıyor der
açlığın son bulacağı ve insanın değer kazanacağı bir düşlüyorum
kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta