Aç Şair Şiiri - İlker Kayra

Sevdiğim;
Kağıt ve kalem yine beni çağırdı bu gece.
Keşke sen de gelseydin.
Uzun zamandır yüzüne hasretim, özledim.
Dünden beri işte…

Bu gece öyle bir yağmur yağdı ki,
Deniz bile ıslandı sevdiğim.
Toprak denize karıştı, bir daha ıslandı.
Bende ıslandım ama olsun.

Bu gece öyle bir şimşek çaktı ki;
Batmayan bir güne uyandım.
Gecemi gündüze çeviren sen miydin yoksa?
İyi de yoktun ki yanımda.
Bir kağıt, bir kalem…
Üçümüz dertleştik bu gece.
Güneş elbet doğacak.
Sen; benim güneşim Ankaram başkentim.
Aşkım, Romam,
Bir kadeh şarabım, Fransam…
Bende en çok “Sen” olarak güzelsin.
Üzülme, sıkılınca sen de gidersin.

Yırtık montumdan su sızmış,
Sana yazdıklarım ıslanmış.
Hiç olmazsa belki bu satırlar geçer eline.
Sakın okuyamadım diye üzme kendini.
Bulursun elinden tutan zengin birini,
Sevdiğim; sen aç bir şaire kalmadın ki...
Sevgiye aç, ilgiye aç,
Ve bu aç şair, en çok sana muhtaç.

(02.02.2015 03:45)