Aç Kişi... Şiiri - Mehmet Şahan

Ne canlar gelmiş bak, yaratılmış “kaç kişi? ”
Yaratandan habersiz yaşıyorsa “hiç kişi…”
Var edene sığınmış, amel niyet tam ise,
İman Salih olsa da, vuslata dek “aç kişi…”

Mevla’sına ram olup yanan var mı “kaç kişi? ”
Nefsine esir olup yanıyorsa “hiç kişi…”
Ateşinden kavrulmuş; har, hararet tam ise,
Külleri savrulsa da, vuslata dek “aç kişi…”

Varlığının farkında olan var mı “kaç kişi? ”
İdrakten yoksun ise zaten ölmüş “hiç kişi…”
Özünden inanmışsa, teslimiyet tam ise,
Aşk ile yaşasa da, vuslata dek “aç kişi…”

Söyler misin Şahan’ım, bilen var mı “kaç kişi? ”
Bedendeki özünü görmüyorsa “hiç kişi…”
Perdeleri kaldırmış, nazariyat tam ise,
Gönül gözü görse de, vuslata dek “aç kişi…”