Aç Kapıyı Anne Şiiri - Erhan Sa

Anne anne duy sesimi
Duy ben geldim
Evladın evladın geldi
Hiç duymadıgın hiç görmedigin şekilde

Acılarıyla yokluklarıyla geldi
Çaresizligiyle yaralarıyla
Aç kapıyı evladın geldi
Evladın geldi anne

Anne bizim bacamız neden tütmüyor
Anne bizim evimiz neden ısınmıyor
Biz neden hiç görünmüyoruz
Neden bizi kimse sevmiyor

Anne aç kapıyı evladın geliyor
Umutlarını yitirmiş
Yaralarını saramamış
Her gün kanaglayan göz pınarları kurumuş
Evladın geliyor aç kapıyı aç anne

Uzun yollardan geliyor
Gözleri kan çanagına dönmüş
Elleri tutmuyor
Bedeni ayaklarına yük yapıyor

Aç kapıyı aç evladın geliyor
Böyle göndermemiştin beni
Böylemi geri alacaktın
Böyle olmamıştı hani böyle olmayacaktı

Hiç ağlatmamıştım seni
Hiç üzmemiştim
Şimdi çıglıkanlarını duyabiliyorum
Üzülme anne son kezde olsa aç kapıyı

Bu sefer yürüyerek gelemiyor
Gülerek gelemiyor
Boynuna atlayamıyor
Bir parça kefen içinde
Bir taput içinde

Aç kapıyı anne evladın geliyor
Başkalarının omuzlarında
Bir cenaze arabasında
Son kez de olsa
Aç kapıyı evladın geliyor