Unutmuş ölümü Yüce Allah'ı,
Yüklenmiş günahı düşünmez ahı,
Karnı toktur gözü açtır Vallahi,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Yemeden durulsa asla hiç yemez,
Çalar çırpar tipi boran pus demez,
Hep bana der başkasını istemez,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Aç gözlülerden herkes kan kustu,
Kendi eliyle kendi yakarmış postu,
Boğazı büyüğün olmazmış dostu,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Süal verir her canlı canı çıkmadan,
Alışmış duramaz yakıp yıkmadan,
Hep bana der teraziye bakmadan,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Bence kırma ham meyvenin dalını,
Kim almış götürmüş Dünya Malını,
Allah aç bırakmaz Cünle Kulunu,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Herkes birdir sade Allah Büyüktür,
Şaşkınların aklı kendine yüktür,
İstersende Kefinine Cep diktir,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Ömür çok kısa haberi yok yarından,
Nere gitse herkes bıkar şerinden,
Aslında farkı yok harun karından,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Her gittiği yerde düzene uymaz,
Malı yandan götürür yerine koymaz,
Karnı tokta olsa gözü hiç doymaz,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
İnsan olan kul hakkına boyun eğermi,
Gerçek helal varken haramı yermi,
Veysel derki bence buna değermi,
Aç gözlünün nefsi Kendine Düşman.
Kayıt Tarihi : 8.11.2018 19:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!