Aç gözlü... (Hikaye)
Keskin sirke küpüne zarar....
Bitişik bahçenin sahipleri, torunları olan, iki yaşlı ve çok huysuz insanlardı.Çocukları ve torunları bayramdan bayrama gelir, bir kaç saat durumadan hizla, peşpeşe ayrılırlardı komşu evden. Komşularımızsa bu durumdan hiç şikayetçi olmaz, onlar gider gitmez bahçeye ektikleri gözleri bigi baktıkları, hatta canlarından bile çok sevdikleri kırmızı narların, ve sapsarı olmuş iri armut ağaçlarının yanına gider tek tek acaba torunlar bir tane koparmış mı diye hepsini sayarlardı. Sonra sessizce ve huzurla şenzloklarına uzanır uzun uzun sessizce onları izlerlerdi.
Bizim evse onlarınkinin tam aksine çoluk çocuk kalabalık olur, şen şakrak, patırtı kütürtü bol, günler su gibi ve neşeyle akıp giderdi. Çocuklar çitlerin arkasından bu yana sarkan narlara ve armutlara bakarak iç geçirir, korkudan ellerini süremezlerdi.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
