Aç Şiiri - Hüseyin Cayıklı

ben geldim...topraktan yapılmış testilerinizden su içmek için.sizinle sadece yer yüzünde değil gökyüzünden merhaba demek için burdayım.Anlamsız manalar aramıyorum gözlerinizde...kimseyi sevmek için değil maksadım....ben geldim...açın kapıyı...

bir o kadar ürkektir vücudum...
dokunursanız üşürüm...
dışarda bırakırsanız öksüz çocuk gibi olurum...
lütfen açın kapıyı...

gece soğuk ve üşüyorum ellerimde kederden yapılmış el işi atkı...soğuk ve ben yürüyorum....evdeki insanlar kapılarını açmıyor yeni umutlarına...yorgunum...biraz daha üşürsem donup kalacağım...sevişemiyorum hiç bir kadınla...hiç bir kadını sevmiyorum...o kadar büyüdüm ki hiç bir çocuk almıyor beni oyunlarına...büyümekten nefret ettim.ne acımasızmış zaman...

aç şu kapıyı... ben girsem içeri
al beni
istersen sonra at
ama
içeri al beni...

sürgündeyim sanki yollara bakıyorum çölde bedeviler çıkıyor karşıma su istiyorum...açlıktan ve uykusuzluktan geçtim...biraz su istiyorum...suyunuz yoksa umutlarınızı verin bana buharlaştırmadan damıtarak hazmetme gibi meziyetim var benim...umudunuzu verin bana...bir bilseniz çok yorgunum...

benimde eskimiş zaferlerim ve başarısızlıklarla dolu bir hayatında sahibiyim...sizi sevdim oysa gitme gibi meziyetlerinizde oluyor insanoğlunun...ama ben sizi sevdim...başardıklarımın arkasından gelen başarısızlıkların üstüne sizi sevdim...

anlaşılan açmıcaksınız kapıyı
ben gidiyorum...
elveda

Eskişehir (A Ü)