KOR OLDUN BENDE
Hasretinden geceler boyu ateşler içinde yandığım
Ayrılıklara alışmışken aciz kalbim
Gözlerimi gözlerinden ayırmak mümkün mü dermanım
Göz pınarları olmuş bir avuç kuru toprak
GECE
Karanlıklara büründüm sen yokken, gece oldum
Hiç güneş doğmadı kalbime, sen gittikten sonra
Göremedi gözlerim aydınlığı, sevinci
Kalbim hiç böyle acımadı, sen gittin ya
Y Ü R Ü Y O R U M
Adımlar atıyorum, küçük çocuğun ilk adımları gibi
Ama onun kadar mutlu değil, adımlar götürüyorsa özleme
Varacağı yer hasretse, kalacak olan gözyaşı İse,
Mutluluk değil, hüzün verir adımlar
EY SEVGİLİM
Bilinmez karanlıklarda geçse de ömrüm
Sensizken bu dar sokaklar, hep çıkmaz ey sevgilim
Gözyaşımın esiri olsam da ölümüne
Senin için pınarlar kurudu, ey sevgilim
Cevapsız bıraktın soruların hepsini
Yalnız bıraktın, bu deli ayyaş düşkünü
Ne yapmaktı amacın bilmem,
İşte bu yalansız aşkın öyküsü
Meleğim, sonsuz, karşılıksızdı sevgim
İnan güller kokmaz,
Bülbüller ötmez oldu
Canımın canı olmayınca,
Bu can inan, cansız oldu
Bu göz görmez,
Dizler tutmaz,
Rüya
Huzurların En güzelini,
Zifiri karanlıkta yaşadığım gece
Öyle Güzel, öyle masum,
Safların en hasını yüreğime bıraktığın gece
Delidir bu âşık, söz söyler, anlamaz
Divane olur aşkına, yar dinlemez
Dertler senle derman bulur
Gel ne olur.
Sensiz bu hayat cehennem
Hasretinden, sürgün sevdalar yemiş bir âşık
Gözlerinde doğan nurun tek nöbetçisi
Sesine hasret bıraktın ya beni,
Mahkûm ettin ya sensizliğe, sessizliğe
Beni dipsiz kuyulara hesapsızca atan yar
Koyu Gözlerinde kaybolduğum yar
Ruhan-i gözler bırak, gül damlası yağsın yar
hasret, özlem, sen yoksan hep bana yar
Gözlerine beni hapseden güzel
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!