Geceleri kör kuyulara atmadın mı beni?
Sensiz karanlıklara mahkûm etmedin mi beni?
Ne olurdu gelseydin ölür müydün?
Ben senin için her gün ölürken
Ey gözleri geceden koyu, yıldızlardan parlak
Saçları kalbime saplı, her biri ateşten ok
Yaradan Nur’undan seni tek yaratmış
Düşünmemek, içmemekmiş, nefes almamakmış, Aşk
Ben ne susuz, ne de nefessiz, en önemlisi sensiz yaşayamam
SANA SÖZ EY MEHMETÇİK
Bu Zaferin Öyküsü
En büyük Aşkın Öyküsü
Kimler Bu aşka olmadı ki Feda
Onlar için tek Emel yalnız Hüda
D i n l e
Gelmiyor işte neyleyim kalp seni,
Neyleyim bu deli yüreği
Geçmiyor senden, unutmuyor gözlerini
Gel desem gelmiyorsun
Sensizken bu şehir bana dar
Hayat zindan, sen olmadan yar
Sensiz her yer bana mezar
Gelir misin?
Sensizliği anlatırken mısralarda,
ÖLÜMLERDEN HASRETİNE YAR
Gözlerimi gözlerinden alamadığım
Gecelerimi rüyalarıma girip, gözleriyle gülen
Aklımı başımdan, gönlümü olduğu yerden alan
Geriye hasret, özlem, sancı bırakan yar
Sen iste bu gönül susmaz hep söyler.
Yazarım ellerim kırılıncaya,
İste yeter ki göz pınarlarım kuruyuncaya
Nefesim kesilinceye kadar, sen iste.
Ta ki gözlerim sende bitince
Hasreti çekmek, senle beraberken bile seni özlemek
Ellerini tutarken, gözlerinde kendimi görmek
Mutluluğun en uç noktasından bile, inan daha yüksek
İnanmadın gittin,
Giderken, kalbimi olduğu yerinden söküp de gittin
Seni beklemekle geçecekse, ömrüm
İsyan etmem kaderime, Seve seve beklerim
Gelmeyeceğini bile bile,İçimde seni taşırım
Kimsenin Bulamayacağı yerde
Ben bilirim seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!