Absürt bir hikaye Şiiri - Abdulkadir Duman

neden heryer bu kadar sessiz, garip bir kapı gıcırtısı
dısarıda ruzgar mı var, pencerelerde bu hiddet abartısı
sokaklar , sensizliğe esir, silüetin yansır caddeye
aklımdan gitmezsin bir türlü, gitsemde secdeye
bizim mahalle, bir kavak ağacı bir çeşme
kaldırımları gri beton, yerleri catlak asvalt döşeme
ta ötelerden duyulur ayak sesin nerde duysam tanırım
senı her gördüğümde yüregim carpar, ansızın utanırım
nedir bendeki bu haller, bu berbat bilmece,bu sır
böyle bir aşkın içinden geçti gitti kimbilir kaç asır
ne mecnun leylasına kavustu, ne ferhat şirine
kim bilir bu aşk yuzunden kaç cümle düştü bir şaire
kostur baba kostur maşukuna, ne et kalır ne deri ,
aklımı kaybetmiş bi çareyim seni tanıdığımdan beri
neden adem ve havvayız. insan oğlu,nedir bu sorular
bizim mahalleye , sen gittiğinde gelir soğuklar....
heryer sessizliğe burunur, ışıklar ansızın söner
kavak agacı soyunur, leylekler çok uzaklara göçer
bir telaş herkeste kimse anlamaz mahalledeki laneti,
imam efendi, çözmeye çalışır bu garip kehaneti
geceleri ellerde yanar mumlar, adak adayan nineler
kehanet bendedir, ah, ah bunu bir bilseler
haham başı tevratta, papaz incilde arar cevabı
acaba böylemi yazılmıştır , muammanın kitabı
sen seversin sadece kimseler bilmesin
istersin sevdiğin senin sevdiğin kadar sevilmesin
daima seninle kalsın, istersin hep senin olsun
aşk ne kadar büyük olsada, ölümü unutursun
hiç başlamadan bir ayrılık rüzgarıdır eser durur
lanet bir aşktır bu, mahallenin boş sokaklarını doldurur