Aborda Sevda Şiiri - Sezgin Öndersever

Senden bahsetmek şiirlerce...
Şimdiki kadar yalın olmayacaksın,
Hiçbir şiirimde..

Limanın olması bile yetmiyordu yüreğindeki gemiye.
Yanaşamıyordun aşkın kıyılarına.
Hep aborda yapıyordun utanmadan.
Ne zaman bir gemi yanaşsa limanıma;
Bir ikinci gemi sen oluyordun,
Birinciye aldırmadan.

Yolcular iniyordu içinden, üzerimden geçerek.
Adımımı atmadan güvertene, ayrılıyordun limanımdan.
Ayrılmak ve terk etmek sana çok yakışıyordu.
Sonra yapayalnız bir liman kalıyordu geride.
Sen gelince yalnız hissediyordum kendimi.
Ama gidince yapayalnız oluyordum sanki.

Şehirler dolaşıyor, hatıralar biriktiriyordun.
Düşünmüyordun geride bıraktıklarını.
Sözünde durmayan bir yemin gibiydin.
Güneşi olmayan bir dağdın belki.
Ya da hepsinden de beter,
Gemisi olan limanlara aborda yapan bir gemiydin.

Yüreğimde tek sen vardın o zamanlar.
Sen benden uzaklaştıkça bana yaklaşıyordun.
Ne zaman bir deniz feneri görsen uzaklarda,
Rotanı karanlıklara çevirip sonsuzluğa kaçıyordun.
Gemilerin de bir ruhu vardır derler.
Ruhunu uçsuz bucaksız korkulara teslim ediyordun.

Seni bekleyen yüreğimin ardından,
Kim bilir ne dümenler çeviriyordun.
Öylece geziniyordun okyanuslar ortasında.
Sonra kendi kendine yarattığın o girdapta,
Hem beni, hem kendini batırıyordun.
Artık indirebilirdin sancaklarını yarıya.

Aborda sevdalardır yüreklerdeki limanları tutuşturan.
Tutuşan terk edenden daha mesuttur bilinmez.
Her insanın içinde böyle bir aşk vardır... kanatılan.
Lakin kanadıkça kabuk bağlar sevgili yaraları.
Sen, aborda yapan korsan gemisi... kara göründü... kara göründü...
Ben, hüzünlü bir şiir neşteri... yara göründü... yara göründü...