Ablama 3 Şiiri - Muhammed Leyla

Süslü püslü saçma sapan bir yerde,
Mezarlığımda öylece, ya da yerin en dibinde,
Elveda derim sadece, ya da boşver,
Hiç kimsenin olmadığı boş ve loş bir yer.

Ne kadar delice ayrılığı düşünmek,
Hayallerimi öldürdüm, kurtuldum düşümden,
Hiç ağlamam düşünce, bu delice düşünce,
Yakma bedenimi sevgilim lütfen ben ölünce.

Şimdi koltuk boş, ev boş, annem yok,
Şimdi ablam yok, yalnızım, Muhammed yok,
Şimdi film yok, dizi yok, kitap yok,
Şimdi dünya yok, ay yok, güneş yok.

Yatırın beni mezarlığa, solucanların yanına,
Bedenimi kemirsin lütfen hiç görmediğim canavarlar,
Kana susamış vampirler gelsin bir an önce,
Gözlerimi oyarak kurtarın beni körlükten.

Aşırı saçma, her şey üst üste geldi,
Herkes gitti, her şey bitti olanca gücüyle,
Nefret büyütmez insanı, alçaltır sadece,
Alçaldım sadece, ve sarıldım kefene.

Kefenim bir perde, bense pencereyim,
Kabuslarımdan oluşan küçük cehennemimdeyim
Kimim neyim ben? Hiçbir şey değilim,
Ya da her şeyim, benim her şeyim.

Ailemden kopmak en korkunç kabusumdu,
Artık kabus değil, her şey gerçek oldu,
Artık yok, hiçbir şey yok artık,
Saçma sapan düşünceler günahları çoğaltır.

Artık yaşamak gerçekten zorlaştı,
İntihar ederken ölmekte zorlandım,
Nefesim kesilmedi, çünkü zaten nefessizdim,
Tüm çareleri tüketen serseri çaresizlik.