Güneşle beraber açılınca perdeler
İçerdeki ışıkla gönlünü aydınlatırdı
Ah be abla
Şimdi nerde odadaki ışık
Nerde sen, nerde ben
Oyuncaklarını bozup
Küçülen elbiselerini giymemiş miydim
Ki senin olan herşeyi kabullendim ben
Anneleri çalışan çocuklar daha çok severmiş birbirini
Şimdi anladım.
Kanayan dizime de sen üflemiştin ya
Onu da hatırlarım
Bakma sen etrafına
Çekinme insancıklardan
Sev sevdiğini, kız kızdığına
Melek gibisin be abla
Oysa insanların duyguları fikirlerine esir
Hak etmiyorlar ya
Yine de sen aç bana kalbini
Ve ben yine senin nefesinde
Arayayım dermanını
Kanayan yüreğimin.
Kayıt Tarihi : 20.1.2006 23:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!