Ablacığım. Şiiri - İrem Aslan

Günlerdir özlüyorum ablacığım..
Ve Mevlana’nın Şems’e duyduğu özlemi okuduğumdan anımsıyorum.
Seni özlerken ...
Hiç konuşmadan sadece huzuru hissettirdiğin yerden,
Bir pencere önü çiçekleri kadar gözü gönlü doyuran...
Akasya kokuları kadar huzurlu,
Sonbaharda,esen ,kıbleyle ısınmak gibi...
Beklenmedik ve öylesine mutlu...
Kelimelerin sözcüklerimi idam etmek isteyeceği kadar yetersiz buluşu...
Ve sen
elini korkak alıştırıp yüreğime vuruşu
Tıpkı Annenin evladına kıyamadığı yerden merhamet sunuşu..
İyiyi iyi yerden gösterip kötüleri dışarı savuruşu...
Ve sen kimsenin görmediği yerden görüp,
İlahi adalete teslim oluşu,
Hissettiren ,yaşatan yaşayan güzel insan tablosu ..
Allah’ın kulluna üflediği nuru, insanın gülüşlerinde tutuşu...