Abim.. Şiiri - Kamile Kaynak

ABİM...
Can özüm, annemin en güzel emaneti karındaşım.
Kömür gözlerine kurban olduğum.
Şimdi ben böyle dimdik durabiliyorsam.
Kimseye boyun eğmiyorsam bil ki hepsi senin sayende.
Sen benim arkamda duran dağ, sırtımı yasladığım koca çınarımsın.
Baba yarısı degil bir babadan fazlası oldun.
Bu hayattaki ilk arkadaşım, dostum,sırdaşım herşeyimsin.
Biz ne zorluklara, ne acılara ğöğüs gerdik, yeri geldi yaralarımızı yine biz sardık.
Diğer kardeşlerimde canım, cigerimdir.
Ama sen bir başkasın be gardaşım.
Çoğu şeyi onlar hatırlamaz küçüklerdi.
Ama gözlerimi kapattığım da canlanan her anı da sen varsın.
Şimdi ben bu satırları yazarken gözlerim doluyor ya eminim ki sende dinlediğin de aglarsın.
Herşey bir yana çok güzel günlerimiz de oldu.
Geriye dönüp baktığımız da pişman olacağımız hiç birşey yok.
İyiki böyle bir aileye sahip olmuşuz.
İyiki annem bizi böyle yetiştirmiş.
Bakma biraz fazla sulu gözlüyüz, ben senin film izlerken Bile agladını bilirim.
Ahh be gardaşım bu yaşımıza kadar vicdanımızla, merhametimizle hareket ettik.
Yeri geldi bu yüzden canımız yandı.
Varsın yansın güzel gardaşım biz hep iyilikten kaybedelim.
yeterki içimizdeki sevgi hiç bitmesin.
Oğullarımın aslan dayısı, kıvırcık saçlarına,kömür gözlerine yandığım, gardaşım.
İyiki sen iyiki sen benim abimsin.
Dogdugun gün kutlu olsun. Ömrün uzun, bahtın hep güzelliklerle dolsun.
Gözüne yaş, ayağına taş değmesin canımın canı.
Canımdan çok seviyorum seni,
Annemin ilk göz ağrısı iyiki varsın.