Koparma yüzündeki yürekleri eriten tebessümü
solmasın
solmasın anlık gülümsemen
bitmesin tükenmesin yanağında gamzen
hep gül
Denizler çöl dağlar ova olunca
kış mevsiminde yeşil zaman durunca
ne zaman güneş batıdan doğarsa
o zaman senden vaz geçeceğim
Ne zaman dünya tersine dönerse
Bir gün ansızın uykudan ürkütüp kalksam
bilki o gece hep seni düşünürüm
bir gün yemek yerken hıçkırık tutup yutmasam
bilki o gün sevgilim aklıma gelir
Bir gün aç ve susuz sokaklarda
Pencereden gökyüzüne bakıyordum
birden gökyüzünü kara bulutlar sardı
şimşekler birbir ardı ardına çakıyordu
kalkmak istedim dizlerim tutuldu birden
o an içime bir burukluk sardı
Geceleri hep hayalinle avutuyorum kendimi
gittiğin günden beri yüzüm hiç gülmedi
bir hatıran bir resmin bile yok bakıp hasret gidereyim
bana kalan tek hatıran içime sinmiş kokundur
Rüzgar estiği zaman kokunu getirir bana
Ey dünyanın hakimleri ey dünyanın efendileri
yanı basınızda canlar ölüyor küçük bedenler can veriyor
Gazze sokaklarında kan toprağı suluyor
gördüğünüz bir film değil gerçek
Gazze yanıyor Gazze ağlıyor
Koparma yüzündeki yürekleri eriten tebessümü
Kanamasın
Kanamasın anlık gülümsemen
Bitmesin tükenmesin yanağında gamzen
Hep gül
Gül ki ağlatmasın hasretlik
Aşk insan tanımadığı yabancı olduğu bir dünyaya sürüklüyor
sürüklediği gibi de iza ve cefa çektiriyor
İnsan oğlu aşkı tatmak zorunda
aşk olmadan yaşamanın tadını dünyanın acısını bilmez
İnsanı insan yapan o o alemin ne kadar gerçek
Öyle bir aşk yaşadımki
kimseler bilmez kimselere söylenmez
nedense bu aşkın ateşi hiç sönmez
aşkı hep başkalardan duyardım
Aşığım diyenlerle dalga geçerdim
Dinle dostum bu ayrılık saatidir
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk
ergeç içeceğimiz bir ilaç gibi
tadı dudaklarımızda acıması buruk
Bu sahte göz yaşları yeminler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!