Güzelliğin yavaş yavaş yitirildiği yerde
sen çıkıp geliyorsun
Issızlığımız
şimdi
daha da kalabalık
İçimizdeki
Yalnızlığımızı,
öfkeli kalabalıklarda,
Tutarsız sevgilerde,
yanlış arkadaşlıklarda büyütüyoruz.
Sonra
Senin yüzün bir deniz
Derinliğine kapılırsam
kurtulamam biliyorum
Bir yaz günü,
hele ki güldüğün zaman,
elmacık kemiklerinin kıpkırmızı olduğu, gözlerinin güneşten bile
hayatım sakin ve yalnız geçiyor,
hiçbir şeye heyecan duymuyorum.
hayatın düz akışında sendeleyen bacaklarım belki de sevgiye olan inancım ayakta tutuyor,
o eksiltilmiş sevgiden sana da pay biçiyorum.
Yolculukta ardı ardına sıralanan kudretli dağlar görürüm.
Dağların arkasında ufuk,
ufuğun üstünde bulutlar,
dağlar bulutlara ne kadar da yakınlar!
Beyaz beyaz evler geçiyor gözlerimin önünden,
Kalbim daha fazla
dayanamayacak,
Her şeyi bırakıp gideceğim.
Titreyen buz gibi ellerimi
kendim ısıtıp öpeceğim.
Acılar bana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!