Tabip olsam sana yarim,
Dokunsam sancılarına,
Merhem misali sürülsem yaralarına.
En güzel sürgün olurdu bilir misin?
Gözyaşın olup aksam duvarlarına kirpiklerinin. Ayağının izinde toz olsam.
Yangınlar ülkesindeyim
Acıların pençesinde…
Umutlar biriktiriyordum şafağa.
Hüzünlü gecelerin karanlığında,
İnşa ediyordum yıkılmayacak kalelerimi…
Uzaklara dalar ağlarım.
Gökyüzü bana sitem etse de, gözlerimi yumar kanarım.
Arsızca duygular, tetikler deli düşlerimi...
Bir martının peşine takılan umutlarım gibi yitik. Fırtınaya doğru göç eden sevdalarım gibi soluk. Gurbete düşmüş ayaklarım gibi matem.
Bir hayatın pençesindeyim.
Çocukluk hüzünlerime karışan en büyük acı olarak,
Seni anıyorum şimdi.
Kanlı kalemimle, solgun yüzümle…
Ebediyete tekabül ettiğin,
O mayıs gecesi,
Henüz ışıltısını hissetmeden hayatın,
Sesini duymadan kuş cıvıltıların.
Kulaklarımda yankılan-ı verdi bombaların sesi.
Henüz damarlarımda dolaşmadan aktı dışa kanım.
Gözümü açamadan sürgün yedi yüreğim...
Giden yürekler adına susuyorum.
Nehirlerin taşkınlığına bırakıyorum ruhumu.
Adımlarım benden habersiz.
Gözlerim ardına bakmadan,
Gidiyorum.
Öyle usulca...
Acılarımdan arta kalan bir güne saklıydı gülüşlerim…
Kuramadım mavi penceremin köşesine hayallerini.
Yolum gülüşlere düştü…
Nedendir bilmem?
Sabah oldu uyan artık!
Yıldızlarımız uyuya kaldı.
Gecenin hüznü yok artık
Gün şimdi aydın.
Kolunu koluma tak nazlım,
Güneş bizi selamlıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!