Öylece dalıp gitmişim seni seyre
Zaman hiç acımamış sana ANNEM
Yüzünde zamanın ve acıların çizgileri
Yüreğinde hiç gül açmamış ANNEM
Yoruldun aç kaldın sussuz da kaldın
Kış geldi yine her yer soğuk olacak
Tane tane çisil çisil karlar yağacak
Değecek yüzüne her kar tanesi
Kıskanırım seni kardan ben Bitanesi
Soğuk olur olaralar hastalık olur
Murad alamazsın fani dünyadan
Rızkın eksik vermiş seni yaradan
Kurtulamaz başın ne derten gamdan
Garibanın yüzü gülermi gardaş
Dertler gelir üstüste her gece gündüz
Bir akşam üstüydü açıldı bana
Anlattı hayattan çektiklerini
Buruk bir tebessüm dudaklarında
Hiç yoktan yitirmiş sevdiklerini
Ağlama sus dedim sil göz yaşını
Derdimi anlayacak kimsem yoktu ki
Oturdum kendime anlattım durdum
Katilim olmayı isteyen öyle çoktu ki
Kendi hançerimle kendimi vurdum
Hangi yöne dönsem çevrildi yüzler
Az bir ömür kaldı çoğusu bitti
Sevenler yarenler gömüldü yitti
Ana baba bacı kardaş dağıldı gitti
Dünya elde yalnız kaldım gel hele
Daha dün çocuktuk ne ara büyüdük
Geçmiyor gece
Ay pusmuş yıldızlar susmuş
Gökyüzü kaybolmuş
Zaman durmuş
Sabahı olmayan bir geceye hapsolmuş gibiyim
Güneş kelepçeli
Aylardan Aralık soğuk gecelerin
Aşka dair ne varsa dök hecelerin
Üşürse soğuktan pamuk ellerin
Elini tutmayan elim utansın
Dalarsa boşluğa kuytu yerlere
Karanlık bir gece ışıklar sönüş
Oturdum sabah dek mum ışığında
Sevgiler tükenmiş mutluluk ölmüş
Düşündüm sabaha de mum ışığında
Dışarda kar yağıyor içimde ateş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!