Kar ol, saf ol tertemiz,
Bırak hayatta bir iz.
Güneş ol, yeniden doğ,
Düşmanı kanında boğ.
O ne güzellikti yüce Allah'ım
Geldi yanıma usulca oturdu
Görünce kesildi benim iflahım
Kömür gözleri yüreğime vurdu
Bir rüyaya dalmışız yaşıyoruz uyanmadan
Bizi biz yapan mefküreye bile inanmadan
Ne için yaşıyoruz diye bir sorduğum zaman
Uğruna ölünecek ideallerim diyorum
Hakikaten ne için yaşar bir insan evladı
Bir güneş doğardı eskiden uzak uzak diyarlardan
Sefere çıkılırdı geçilir candan öte yarlardan
Bir sada ile yüz binlerce er atılırdı ileri
Ve ardında bırakmıştı sevdiklerini niceleri
Bir deli rüzgarım esiyorum hemde durmadan
Dilemeden hiçbir kimseden bir kez olsun aman
Akıp gidiyor hayat ve işte geçiyor zaman
Ben ise bir büyükçe sevdanın pençesindeyim
Kayalar üstünden aşıp yüce dağlara çıktım
Komşun aç tok yatmanın derdindesin
Sen bir it misin Müslüman mısın nesin
Evlatların şehit düştü senin umurundamı
Yetiyor sana akmaması evinin güzel damı
Nice kült romanlar okundu, yazıldı,
Şiirler, mısralar zihine kazındı,
Enver'in öyküsüne, başlanmadı ki.
Yalın kılıç, Yırtık Kur'an, bir başına,
Serden geçip, düştü vatan telaşına.
Sanmayın korkak, hayalperest, haindi,
Sanmayın ikbaldi, şöhret, şandı Enver.
Hele bir okuyun, sorun, bakın kimdi?
Bir kutlu devletti, ruhtu, candı Enver.
Başında Hak hilali, alkandan fesi,
Evet... Ve İtiraf ediyorum
Aşığım Kuşçubaşı Eşref'e
Haykırarak tekrar ediyorum
Hayranım Kuşçubaşı Eşref'e
O hiç bitmeyen enerjisine
Bugün, tanıdım hayatımda bir İskeceli,
O zamanlarda Balkanlar yok, adı Rumeli.
Biraz hasbihal ettik ve döküldü gönlümden,
Bir şiir, laf açıldı Rumeli ve ölümden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!