Abdurrahim Karakoç Şiiri - Lokman Bal

Bu şiirin hikayesi biraz farklı oldu; Bir şiir yarışması ödül töreniydi bende davet edilmiştim,insanlar canının kaynadıklarının yanına oturuyordu,bende her zamanki gibi kendime mütevazı bir mekan seçmiştim,yalnız kalacağımı düşündüğüm bir anda yanıma biri yaşlı diğeri biraz daha genç,sık giyimli b iki insanın oturduğunu gördüm.İnsanlar o yaşlı adama ilgi gösteriyorlardı.Kmdi o yaşlı adam? onu merak etmeye başladım, ama soramıyordum.Bir ara programı yöneten bayan arkadaş yanımıza geldi ve genç olan beyden ismini sordu ne göreyim o bey benim telefonla konuştuğum,msn 'mde adresi olan ve de bana zaman zaman elden şiir gönderen sevgili Cemal GÖREN değil mi? Bir anda neye uğradığımı şaşırdım.Şaşkınlığım yanımdaki beyin üstad Abdurrahim KARAKOÇ olduğunu öğrenince daha da arttı.Şiirlerinden tanıdığım insanın yanımda olnması,benim de onu tanıyamam bende derin bir mahçubiyet izi bıraktı ama ondan bir şekilde onu telafi ede bilecek ortamı bulabilmeliydim kısmet Ankara'nın Pursaklar ilçesinin Pursaklar kültür merkezinde aynı programa davetli olmam benim için işte fırsat dediğim andı.Bu şiiri orada kendisine takdim etmek için yazdım.