Doğma büyüme Kahramanmaraş'ın Onikişubat ilçesine bağlı Kale Kasabasında yaşıyor. 18 yaşında şiirle hayat bulan bir genç. Üniversite öğrencisi .
Zaman yorgun...
Şiirlerde kac kere seni buldum
Sesinde notasız şarkılar duydum
ne umutlara tutundum Uçurumlarda
Her yokuşta soluklandim durdum
Ürkek bir ceylan gibi
Gözlerde ışık yok, gülümsemeler nerede?
Çocuklar konuşmuyor bu bayram.
Pantolonlar yamalı, gözler dibi delik kesede,
Umudun boynu bükük bu bayram.
Sofrada aş , ağızlarda tat yok,
Bir rüzgar eser usul usul derinden,
Baharım kış olur, beklerim.
Saçlarım dökülür tel tel yerinden,
Takvimlere yoldaş olur, beklerim
Boynu bükük kaldı taş, duvar,
Benim babam yiğit adamdır.
Sabır yüklüdür çatık kaşlarında
Kaygısız olduğu yalandır
Dara düştü mü ,
Sabretmesini, şükretmesini iyi bilir.
Ekmek parası bulunmazken ceblerinde
Bakışların gece kadar karanlık,
Gülümseyişin gökkuşağı kadar renkli.
Sesinin buğusu bir anlık,
Kulağımda çalar ahenkli ahenkli.
Gözlerin gökyüzü gibi durgun ve derin,
Üç yaşındayım.
Daha hayatımın başındayım
Yaşadıklarımı anlatamam, ağlarım
Ağladıkça kapanır göz kapaklarım
Kulaklarımda yankılanır attığım çığlıklarım
Benim çocuk bedenime dokunmayın.
Bu gece ansızın aklıma düştün,
Sen benim gördüğüm en güzel düştün,
Gözümden gönlüme nasıl da düştün,
Bedenime ruhum ol diyemedim.
Yüreğim karanlık, ışıkları aç,
Düşlerim seni aynı saatimde,
Mutluluğum boğazıma düğümlenir durur,
Yoruldum kalmadı takatimde,
Gelme artık istemem.
Yanağında tomurcuklar açardı,
Uyandım Gece kapımı çalan yalnızlıkla
Dışarıda yıldızlar,
Oda da yüreğim titriyor
Hüzün düşmüş yüreğime.
Ruhum çocukluğunu yitirmiş
Umudumun boynu bükük
Zamanın hatırı vardı yüreğimde,
Unutuldun artık ey sevgili !
Dertler uyur gönül döşeğimde,
Kaç bahar geçti say sevgili.
Hasret tüterken gözlerimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!