Abdullah Oral Şiirleri - Şair Abdullah Oral

VURULDUM

Seni dağdan taştan sordum
Yüreğine bak dediler
Özümü kanattım durdum
Sular gibi ak dediler

DEMEK GİDİYORSUN

Çekilmez yalnızlıkları ekip yüreğime
Nereye böyle ey sevgili

Demek sende gidiyorsun ha

NEREYE

Nereye böyle ey sevdalı
Fırtına sesiyle gelen çocuk

Sensizliğe

Başımda dikleşen sarı sıcağı güneşin
Suya ateş düştü
Türkülere yangın
Dizlerimde yorgunluğu
Geçmişin
Akşamın hüznü dökülürken

Ruhsuz bir tarihin
gölgesinde kalmış Göçmen bedenler
Tutsağı olmuş hürriyetin
Esir sokaklar

Tuz çürütmüş yaralarını

CANIM KÖYÜM

Yazları bir başkadır kışı bir başka,
Güzeli geçilmez Benim köyümüm
Bahar ile gelir insanlar aşka,
Ölürüm yoluna canım köyümün.

Bırakmıyorlar ki Yaşayayım ANNE

Anneme Mektup

Seni toprağa koyup hemen döndüm diye üzülme anne
Bırakmıyor ki Ankara da açılan davalar

ZULÜM


Zorba dünyası başımı
Nere dönsem yoldu gülüm
Kanile yuğdu aşımı

Bir umuttur
Düşer yağlı kollarına
Sarmalarsın onu
Çekersin koynuna

Baskıyla eğitilir azarla işlenir

OLUR'YA

Olurya Gülüm Gün olur devran döner
Ayrı düşeriz birbirimizden
Birileri gelir sorar beni
Sakın söyleme öldüğümü