Abdullah Gençay Şiirleri - Şair Abdullah ...

Susmuşken gecenin ortasında, her şey
Donarım sensizliğin soğuğunda
Düşünürüm geçmiş zamanı
Dalarım karanlığa izin almadan ağır ağır

Takip ederim aheste çekilen küreklerle

Kuş olsaydım özgürce uçardım
Bulut olsam ağır ağır yol alırdım
Rüzgar olsam engel tanımadan eserdim
Ama insanım, engelleri aşamadım

Sen istermiydin, engelleri aşmak

Notlar;
Bulunca, okunacak
Bulunca okunmadan, buruşturularak atılacak
Gün doğumu beki bir hayata
Dün batımı belki de hayatın sonuna

Yaşamı boyunca her canlı öder
Bazen de güçlüler ödetir insanlara
Gizli kurallara bağlıyız yaşam boyunca
Bedel; elden alınan veya gönülden koparılan

Hayatlara neden olur, sevdalara hapis olur

Son sararan yaprakta düştü
Sanki aylar yıllar öldü
Sadece sessizlik kaldı yaşayan
Sen, paketteki son sıgaramdasın
Gecenin ortasında zamanın sıfırında

Kendimi kafesler içine aldım
Buzdan, duvarlar ördüm çepeçevre
Bağlandım geceye ve sessizliğe
Gün batımında aradım huzuru

Dağda tek başına olmaya, gerek yok

Küçük kız duydum ki;
Baban hastaneye kaldırılırken,
Kaçmışsın…!
Baban evdeyken de kaçıyordun!

O taze yüreğinde ne korkular, kim bilir neler gizli

Sen!
Hayalim ve imkansızım
Biliyorum, yaşananlar yanlış
Ama!
Hislerim samimi ve gerçek
Ben pişman değilim

Dua eder kelebekler
Bir gün daha yaşamak için
Dolu dolu sevip, çiçeklere konmak için
Hayat bir çiçek, iyi düşün...KELEBEK

Çekilen acının yatakla, çarşafla olan kavgası
İnsanların sadece seyirci kalışı, çaresiz çırpınışı
Ruhun, bedenden bir türlü kopamayışı
Acının, beyinlerde bıraktığı derin iz

Kulaklarda serbest dolaşan uğultusu