Uyku gözlerime çöktüğü zaman
Kabirlerden ruhuma yükselen çığlık
Uyku uyku gözlerim kan çanağıdır
Mazlumlardan beynime çınlayan çığlık
Bir lokmayı ağzıma götürürken ben
Tarumar dünyamda çelik bir kafes
Ateş kokuyordu aldığım nefes
Kalmamıştı içimde ne umut ne heves
Güneş gibi dünyama doğdun Rahime
Zor günler belki geride kaldı
Gördüğüm her suret senin yansıman
Ateşin dumanı resmeyler seni
Kapat perdeleri görünme aman
Bu gönül her şeyden kıskanır seni
Yüzüne bakınca başın eğersin
-
Abdullah Erdem
Tüm Yorumlarsüper