Her şeyin yitirilme korkusudur zaman insanın yüreğinde
Yine her şeyin anlam kazanacağı bir kavramdır aslında.
Korkuyla beklendiği kadar umutla da beklenir.
Bazen hiç gelmesin diye korkarken
Bazen de bir an önce gelsin diye bütün heyacanımızla bekleriz.
Aslında umuttur zaman, en umutsuz anlarda bile.
Gidişine üzülmüyorum artık
Hatta içim kıpır kıpır
Ruhumun derinliklerinde
Filizlenmeye başlamış bir huzur var.
Mutsuzluğumu kamufle etmeye başlayan
Bir mutluluk misali
Diyelim ki bitti!
Yaşanmış bunca güzel hatıraların ardında,
Yeniden başka bir gönülde yanmak doğru mudur?
Bunca güzel günleri unutmak kolay mıdır?
Diyelim ki bitti!
Ölüme meydan okuyan
sadece ben deilim
biliyorum.
Öyle olmuş olsaydı
Şimdi çoktan bana
sıra gelmişti.
Belki yapraklarımız
Döküldü bir bir.
Belki umutlarımız
Yıkıldı tek tek.
Hayallerimiz ise
Öldü birer birer.
Unuttum derim bazen,
Kendim bile inanmam oysa.
Unutmak bu kadar kolay mı sanıyosun.
Sen ki!
Gözüme ışık,
Biz hayatımızı yaşarken, zevk sürerken,
Gerek bilimle, gerek nufuzla, gerek maddi ve manevi mücadeleleriyle hayatını hiçe sayıp, çoluk çocuğundan önce milleti, vatanı ve bağımsızlığı için fedakarca emek veren herkese kendi adıma teşekkür ederim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!