Abdulkadir Saylan Şiirleri - Şair Abdulk ...

Ben senden gidemeyecek kadar çaresizim.
Çünkü sen benim nefesimsin.
Çünkü sen benim dünyamsın.
Yüreğimin derinliklerine öylesine yerleşmişsin ki
Baktığım her yerde,
Duyduğum her seste,

Umut,
Her şey bitti derken
Omuzuna bir dokunuştur.
Işığı sönmüş gözlerinin
Yeniden parlamasıdır.

Sevmek sorun değil, iylerde kötülerde sever,
Önemli olan sevdiğine karşı fedakarlık yapıp,
Onu bir ömür yürekten güldürebilmektir.

Seni tanıdığım günden beri,
Aşkın ''A'' sından bile nefret eder oldum.

Bil ki Ey Yar!
Bende değerin olmasaydı,
Gidişine canım bu kadar çok yanmazdı!

Ne yani!
Gül yüzüne bakıp dünyalara sahip olmak varken
Gidip korku filmi mi izleyeyim.
Yoksa sana değilde
Gidip aynalarda kendime mi bakayım.

Bu fırtına ya beni sana ulaştırır ya da sonsuz bir ayrılığa.

Bedenlerimizin deği, vicdanlarımızın kirlenmesidir asıl canımızı acıtan.
Bedenlerimizi temizleyecek su bulunurda, vicdanlarımızı temizleyebilecek su bunur muki?
Bir duşla bedenlerimizi temizlerken duyduğumuz mutluluk, soluduğumuz mis kokuları, kirlenen vicdanlarımızı temizlerken de hissedebilir miyiz?
Öyleyse bedenlerimizin kirlenmemesine verdiğimiz önem kadar, vicdanlarımızın temiz kalması içinde de vermek gerekmez mi?

Cebinde üç-beş kuruş paran var diye
Yada çevrende üç-beş sevenin var diye
Kendini o kadarda yükseklere çıkarma.
Kırdığın bir gönül varsa eğer,
O gönlü almadıkça
Ömrün güzel geçer inanma

Uzun ömürlü olup hiç ölmeyeceğini düşünerek hayata sımsıkı sarılanları gördüm.
Birde daha hayatının baharındayken ölümü çokça isteyenleri.

Uzun ömürlülerin daha hoyrat davranıp
Bütün dünyaya sahip olmak istediklerini gördüm.
Ölürken kendisiyle beraber hiçbir şey götüremeyeceğini bildiği halde,