Abdulkadir Öğdüm Şiirleri - Şair Abdulka ...

Ruhum sonsuzluğu yakalayacak
Bayram mı matem mi bilmem, son gecem...
O gece yarim yok ağıt yakacak
O gece yanımda olur mu annem?

Başımın ucunda okunsa Kuran

......................... Kirvem, Alaaddin Kotan’a...

İnsan bu... Bir emirlik yeryüzünde seferî
Sön denmişse yolunca dizilen kandillere
Nasıl yürüsün insan, dizden düşmüşse feri

Efkâr bu, laf anlamaz, anası Aşka çekmiş!
İçip çıkmış karşıma diyor, vururum seni
En sevinçli gününde gelir bulurum seni...

Hayat yatırmış beni, memat falaka çekmiş...
O gün - bugündür bende memleketin efkârı

...hüznedelim doğmasın güneş
doğarsa erir nemiz varsa
boğulur evlad-ü iyâl

biz de böyle gelip geçelim
kenarlardan uçlardan geçelim

..................Bir Cuma on ikisi, hayat yerliyerinde
..................Ve ben İbrahim Paşa önünde ağlıyorum...

Keşkeler ilk günümden hapsolmuş lisânıma,
Lisanım... Senelerdir köhne duvarlı zindan!
Öyle bîkes düştüm ki, bir kul gelmez yanıma,

Çok şey yazardım da sana sevdiğim
dışarıda kar yağıyor şimdi…

Hatırlıyorum da çocukluğumuzu
her kar yağışında nasıl da sevinirdik…
Pencerelerden el işaretleriyle anlaşıp dışarı çıkardık.

bilmediği çok şey var gözlerimin

bir semt pazarından artakalanları
takatsizce toplayan çöpçüler gibiyim
yani iyiyim iyilik demesine; bir de
damlar gibiyim saçlarımdan içime

...papağanımı mavine salıverdim say
bir şiirime imza atmadım senin için...

Bugün Deryayı gördüm, yandı, kavruldu içim…

Telâşlı bir şâyia, benden bana yayılan;
Derya... Yangını evlâ, semtine varan yol nâr!

Fakîr, mahmur bir şair, her tokatta ayılan...

Kapkaranlık bir yolun garip bir yolcusuyum,
Yürüyorum habersiz, olmayan gündüzlerden...
Refâkât bekleyemem hâkir gören gözlerden!
Gezdirir diyar diyar beni beyaz bastonum,
Kapkaranlık bir yolun garip bir yolcusuyum…